saline​1 [ˈseɪlaɪn] n.

1. chem. соль (калію, натрыю і да т.п.)

2. саланча́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

каме́нны, -ая, -ае.

1. гл. камень.

2. перан. Нерухомы, застылы.

К. выраз твару.

3. перан. Нячулы, раўнадушны.

Каменнае сэрца.

4. Ужыв. як састаўная частка ў назвах некаторых раслін, матэрыялаў і пад. (спец.).

К. вугаль.

Каменная соль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

церушы́ць, церушу́, цяру́шыш, цяру́шыць; незак.

1. што. Пераціраць, здрабняць што-н. сухое.

2. што і чым. Прымушаць што-н. сыпацца, падаць.

Ц. соль на хлеб.

3. Ісці, імжэць (пра дробны снег, дождж).

|| наз. церушэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

desalinate

[,di:ˈsælɪneɪt]

v.t.

рабі́ць прэ́сным, адніма́ць соль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

salt of the earth

соль зямлі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

гало́ідны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да галоідаў, змяшчае ў сабе галоіды. Галоідная соль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́льцэкс, ‑у, м.

Лекавы прэпарат: соль хлорыстага кальцыю і уратрапіну (скарыстоўваецца пры прастудных хваробах).

[Новалац. calcex.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напі́льнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да напільніка; зроблены напільнікам. Напільнікавая соль. Напільнікавая разьба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаса́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

Соль, якая асела сама сабой у саляных азёрах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Саля́нка 1 ’саляніца’ (ЛА, 5). Дэрыват ад прым. саля́ны, які да соль (гл.).

Саля́нка 2 ’мера сыпучых рэчываў у 4 чацверыка’ (Касп.). Да соль (гл.), мабыць, першапачаткова мера солі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)