◎ Крыш ’крызіс хваробы, знішчэнне касцей, смерць (Нас.). Да крышыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Híngang

m -(e)s, -gänge скон, смерць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Martýrium

n -s, -ri¦en паку́тніцкая смерць, паку́тніцтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Са́духі ’пахаванне’, ’раптоўная смерць’ (Нас.), ’канец, смерць’ (Гарэц., Др.-Падб.), саду́хі ’тс’ (Байк. і Некр.), укр. со́духі ’тс’. Ад першых двух слоў пахавальнага песнапення: «Со духи праведными скончавшуся…» (Нас., 572) або ц.-слав. съ доухы правьдникъ, параўн. Цвяткоў, Запіскі, 2, 51.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Капо́та ’смерць’ (клец., Нар. лекс.). З польск. kapota ’правал, пагібель, канцы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зарэ́зацца, ‑рэжуся, ‑рэжашся, ‑рэжацца; зак.

Зарэзаць сябе (нажом, брытвай і пад.). А смерць — пачварная бабуля — Сама зарэжацца касой! Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танатафо́бія

(ад гр. thanatos = смерць + -фобія)

псіхічны разлад, які заключаецца ў тым, што чалавек паталагічна баіцца смерці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

успе́ние ср., церк.

1. (смерть) смерць, род. сме́рці ж.;

2. (церковный праздник) Прачы́стая, -тай ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасіён

(іт. passione, ад лац. passio = пакута)

вакальна-драматычны твор на рэлігійны сюжэт пра пакуты і смерць Хрыста.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

shock​2 [ʃɒk] v. узру́шваць, шакі́раваць;

I was shocked at the news of her death. Мяне ашаламіла навіна пра яе смерць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)