глыта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што і без дап.

1. Пры дапамозе мышцаў горла праштурхоўваць што-н. у стрававод.

Г. ежу.

2. перан. Паглынаць, убіраць у сябе.

Г. кнігі.

Г. слёзы.

Г. паветра.

Г. словы.

|| аднакр. глыну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. глыта́нне, -я, н.

|| прым. глыта́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паразбіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Разбіць усё, многае. Маці адразу ў слёзы, а бацька нават паразбіваў місы ад злосці. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

course​2 [kɔ:s] v. fml (пра вадкасць) ху́тка цячы́, бе́гчы;

Tears coursed down her cheeks. Слёзы цяклі па яе шчоках.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пагарэ́лішча, ‑а, н.

Тое, што і пажарышча. Стаялі ля пагарэлішча, дзе яшчэ галавешкі тлелі. І ад куродыму горкага слёзы ў маці нагортваліся. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чха́цца, ‑аецца; безас. незак.

Пра наяўнасць неадольнага жадання чхаць. Прыйшло Іллюку на памяць, што як чхаецца, дык і слёзы на вачах знаходзяцца. Калюга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наго́ртвацца:

у яго́ нагарну́ліся слёзы на вача́х die Tränen tráten ihm in die Áugen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

праліва́ць vergíeβen* vt, áusgieβen* vt;

праліва́ць слёзы Tränen vergíeβen*;

праліва́ць пот in Schweiβ báden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

скрозь, прысл. і прыназ.

1. прысл. Усюды.

С. лёг снег.

2. прысл. Заўсёды, увесь час (разм.).

Я сябе с. сам правяраю.

3. прыназ. з В. Цераз што-н.

С. шчыліны дзвярэй прабівалася святло.

4. прыназ. з В. Ужыв. пры абазначэнні стану, дзеяння і пад., якое змяняецца, суправаджаецца іншым дзеяннем, станам і пад.

Шаптаць с. слёзы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

затума́ніць сов., прям., перен. затума́нить;

выпарэ́нні ~нілі гарызо́нт — испаре́ния затума́нили горизо́нт;

слёзы ~нілі по́зірк — слёзы затума́нили взгляд;

віно́ ~ніла галаву́ — вино́ затума́нило го́лову;

з. сэнс — затума́нить смысл;

◊ з. во́чы — затума́нить глаза́;

з. мазгі́ — заморо́чить го́лову

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

затума́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Зацягнуць туманам, смугой, вільгаццю і пад. // Зацьміць, завалачы вочы (пра слёзы). Слёзы, як ні стрымлівала іх [Ганна], набеглі на вочы, затуманілі позірк. Мележ. // перан. Пазбавіць яснасці, выразнасці; замарачыць. Хваляванне затуманіла старэчы розум, выцвілыя вочы засціла сляза. Мехаў. Гандлёвы азарт, прага нажывы затуманілі свядомасць, буйных і дробных бізнесменаў. Гамолка.

•••

Затуманіць вочы каму — звесці ў зман; абхітрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)