інтэліге́нцыя, -і, ж., зб.

Грамадскі слой адукаваных людзей, якія прафесійна займаюцца разумовай (творчай, навуковай і інш.) працай, развіццём і распаўсюджваннем культуры.

Тэхнічная і.

Сельская і.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разраўня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што.

1. Зрабіць роўным, згладзіўшы складкі, згібы, няроўнасці.

Р. спадніцу.

2. Зрабіць раўнамерным, аднолькавым слой чаго-н.

Р. грунт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смята́на, -ы, ж.

Густы і тлусты верхні слой сквашанага малака.

Бліны са смятанай.

|| ласк. смята́нка, -і, ДМ -нцы, ж. (разм.).

|| прым. смята́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тынк, -у, м.

Аддзелачны раствор з сумесі вяжучых рэчываў (вапны, цэменту, гліны, пяску і пад.), а таксама засохлы слой такога раствору.

Ад сцяны адваліўся т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эмаліро́ўка ж. (действие) эмалиро́вка, эмалирова́ние ср.;

2. (слой эмали) эмалиро́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арыстакра́тыя, -і, ж.

1. Прывілеяванае саслоўе, вышэйшы радавіты слой грамадства, радавая знаць.

2. перан. Прывілеяваная частка грамадства або сацыяльнай групы.

Фінансавая а.

|| прым. арыстакраты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эму́льсія, -і, ж. (спец.).

1. Вадкасць з узважанымі ў ёй часціцамі іншай вадкасці.

2. Святлоадчувальны слой на фотапласцінках, фота- і кінаплёнцы (уст.).

|| прым. эмульсі́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падко́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад карой дрэва. Падкорны слой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасло́ек, ‑слойка, м.

Спец. Тонкі слой паміж пластамі горнай пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касасло́й, ‑ю, м.

Слой драўніны з касым, пакручастым размяшчэннем валокнаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)