Verbum

зацяні́ць, -цяню́, -це́ніш, -це́ніць; -це́нены; зак., што.

Пакрыць ценем, схаваць у цяні; засланіць (крыніцу святла).

|| незак. зацяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

жму́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак., што.

Сціскаючы павекі, прыкрываць, прыплюшчваць вочы.

Ж. вочы ад яркага святла.

|| зак. зажму́рыць, -рыш, -рыць; -раны.

бліск, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Успышка святла.

Б. маланкі.

2. Хуткі позірк.

Кідаць злосныя бліскі ў чый-небудзь бок.

сафі́т, -а, М -фі́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Свяцільнік рассеянага святла, які асвятляе сцэну спераду і зверху.

|| прым. сафі́тны, -ая, -ае.

пералі́ў, -ліву, мн. -лівы, -ліваў, м.

Пераход ад аднаго адцення колеру, тону да другога.

Мяккія пералівы святла.

Пералівы голасу.

|| прым. пералі́ўны, -ая, -ае.

дыфра́кцыя, -і, ж.

У фізіцы: агібанне хвалямі (светлавымі, гукавымі і пад.) сустрэчных перашкод.

Д. святла.

|| прым. дыфракцы́йны, -ая, -ае.

Дыфракцыйнае выпраменьванне.

Дыфракцыйная рашотка.

праме́нь, -я, мн. -ме́ні, -ме́няў і -мяні, -мянёў, м.

1. Вузкая паласа святла, што ідзе ад якой-н. крыніцы святла ці прадмета, які свеціцца.

П. сонца.

П. надзеі (перан.).

2. Струмень у выглядзе пучка часціц якой-н. энергіі (спец.).

Рэнтгенаўскія прамені.

Цеплавы п.

|| прым. прамянёвы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Прамянёвая энергія.

Прамянёвая хвароба (хвароба, якая выклікаецца радыеактыўнымі рэчывамі).

за́сціць, за́шчу, за́сціш, за́сціць; незак., што і без дап. (разм.).

Засланяць, загароджваць (святло), перашкаджаць добра бачыць.

Адыдзі ад святла, бо засціш.

Слёзы засцяць вочы.

сляпі́цца, сляплю́ся, сле́пішся, сле́піцца; незак.

1. Псаваць сабе зрок.

С. над кнігаю.

2. Пра немагчымасць глядзець (ад яркага святла і пад.).

Слепяцца вочы ад сонца.