bring over

перако́нваць; пераця́гваць на свой бок

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

do one’s bit

уне́сьці свой укла́д; дапамагчы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ад’е́здзіць сов., в разн. знач. отъе́здить;

а. свой тэ́рмін — отъе́здить свой срок;

машы́на ~дзіла каля́ ста ты́сяч кіламе́траў — маши́на отъе́здила о́коло ста ты́сяч киломе́тров

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

her [hɜ:, hə] pron. яе́; свой;

Jean likes her job. Джын любіць сваю працу.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падмахну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што (разм.).

Падпісаць, паставіць свой подпіс пад чым-н. спехам ці не чытаючы таго, што падпісваеш.

П. загад.

|| незак. падма́хваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

заспако́іцца, -о́юся, -о́ішся, -о́іцца; зак.

Суняць свой непакой, узбуджанасць, супакоіцца.

Даведаўшыся пра гэта здарэнне, я доўга не магла з.

◊

Заспакоіцца на дасягнутым — дамогшыся пэўных поспехаў, страціць актыўнасць, энергію.

|| незак. заспако́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ды́лер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, фірма, банк, што займаюцца перапродажам тавараў, купляй-продажам каштоўных папер, валюты і пад. і дзейнічаюць за свой кошт і ад свайго імя.

|| прым. ды́лерскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Една́ць папа́ ’дамаўляцца аб вянцы’ (Рам.) < польск. jednać ’угаворваць, схіляць на свой бок’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перамані́ць, -аню́, -а́ніш, -а́ніць; -а́нены; зак., каго-што (разм.).

Перавесці да сябе (на працу, у свой калектыў, у другі лагер і пад.), прывабіўшы якой-н. выгадай, перавагамі.

П. спецыяліста.

|| незак. перама́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

уручы́ць, уручу́, уру́чыш, уру́чыць; уру́чаны; зак., што каму.

1. Аддаць у рукі, непасрэдна.

У. дыплом.

2. Даверыць, даручыць (кніжн.).

У. свой лёс каму-н. (перан.).

|| незак. уруча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. уручэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)