засла́ць дывана́мі mit Téppichen áuslegen [belégen];
дыва́н-самалёт der flíegende Téppich
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адыты́п
[ад лац. addi(tivus) = дадатковы + -тып]
фотанаборная машына з ручной устаноўкай шрыфтавога шаблону і механічным перамяшчэннем фотаматэрыялу; выкарыстоўваецца ў картаграфіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тарэ́ўтыка
(гр. toreutikos = звязаны з разьбой, чаканкай)
майстэрства ручной рэльефнай апрацоўкі мастацкіх вырабаў з металу шляхам чаканкі, ціснення, аддзелкі літых вырабаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
цір1, ‑а, м.
Закрытае ці паўзакрытае памяшканне для вучэбнай і трэніровачнай стральбы з ручной агнястрэльнай і пнеўматычнай зброі. Вася колькі разоў страляў да гэтага з дробнакалібернай у ціры.Пальчэўскі.Страляць навучаецца ў ціры Суворавец, юны салдат.Аўрамчык.
[Фр. tir.]
цір2, ‑у, м.
Спец. Састаў з смалы, каніфолі і інш., якім змазваюць стаячы такелаж і рангоўт на караблях.
[Гал. teer.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
габеле́н
(фр. gobelin, ад Gobelin = уласнае імя)
1) насценны дыван ручной работы з вытканай на ім карцінай, узорам;
2) шчыльная абівачная дэкаратыўная тканіна.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ку́ля, ‑і, ж.
1. Невялікі свінцовы або стальны прадаўгаваты снарад для стральбы з ручной агнястрэльнай зброі і кулямётаў. Бранябойная куля. Трасіруючая куля. □ І нада мной і над табой Гула шрапнель, свісталі кулі.Астрэйка.//Уст. Зямны шар. Зямная куля.
2.узнач.прысл.ку́ляй. Імкліва, хутка (вылеціць, скаціцца і пад.).
•••
Заліваць кулігл. заліваць.
Пусціць (сабе) кулю ў лобгл. пусціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ара́с
(фр. arras, ад Arras = назва горада ў Францыі)
дыван ручной работы, вытканы ў французскім горадзе Арас, цэнтры шпалернага ткацтва ў 14—15 ст.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
маніпуля́цыя
(фр. manipulation, ад лац. manipulus = пучок)
1) складаны прыём у ручной рабоце, якая патрабуе вялікай дакладнасці, а таксама пры дэманстраванні фокусаў;
2) перан. спрытная махінацыя.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Сява́лка ’лубянка для ручной сяўбы’ (ТСБМ, Нас., Некр. і Байк., Нік. Очерки, Др.-Падб., Шат.; ЛА, 5), сева́лка, севя́лка, сіва́лка ’тс’ (шальч., докш., рас., круп., Сл. ПЗБ), сіва́лка ’тс’ (Бяльк.); сюды ж севе́ялка (смарг., Сл. ПЗБ) з дадатковай апеляцыяй да ве́яць, гл. Укр.сіва́лка, рус.сева́лка ’тс’. Дэрыват з суф. ‑алк ад *сяваць, параўн. высяваць, засяваць, укр.сіва́ти, рус.сева́ть, шматкратнага дзеяслова да сеяць (гл.); да словаўтварэння гл. Сцяцко, Афікс. наз., 51.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Manipulatión
f -, -en
1) маніпуля́цыя; карыста́нне, кірава́нне (чым-н.); (спры́тны) прыём (у ручной працы)