бра
(фр. bras = літар. рука)
насценны свяцільнік.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Utraque mundatur, dum palma palma lavatur
Абедзве рукі робяцца чыстымі, калі рука руку мне.
Обе руки становятся чистыми, когда рука руку моет.
бел. Рука руку мые, а злодзей злодзея крые.
рус. Рука руку моет, а плут плута (по)кроет. Рука руку моет, а обе хотят белы быть.
фр. Une main lave l’autre (Одна рука моет другую).
англ. One hand washes another (Рука руку моет). Roll my log and I will roll yours (Покати моё бревно, я ‒ твоё). Scratch my back and I will scratch yours (Почеши мне спину ‒ почешу тебе).
нем. Eine Hand wäscht die andere (Одна рука моет другую).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
запалі́цца сов.
1. (загореться огнём) заже́чься;
~лі́лася святло́ — зажёгся свет;
2. воспали́ться;
рука́ мо́цна ~лі́лася — рука́ си́льно воспали́лась;
3. (приобрести запал) запали́ться;
конь ~лі́ўся — ло́шадь запали́лась;
4. перен., см. загарэ́цца 5
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
мушта́бель, ‑я, м.
Спец. Драўляная палачка, з дапамогай якой падтрымліваецца правая рука жывапісца ў часе работы над дробнымі дэталямі карціны.
[Польск. musztabel, ад ням. Maßstab.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Парука́цца ’павітацца за руку’ (Янк. 3., Мядзв.). Да рука.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
задзеравяне́ць і задзервяне́ць, ‑е’е; зак.
Разм. Стаць цвёрдым, як дрэва; адзеравянець. Маладыя парасткі к восені задзеравянелі. // Страціць адчувальнасць; анямець. Рука задзеравянела.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пецярня́ (піцірня) ’рука, пяць пальцаў’ (Бяльк., Варл.). Ад пяцёра (зборны лічэбнік) < пяць (гл.) і суф. ‑ня (Сцяцко, Афікс. наз., 215–216). Параўн. рус. пятерница ’тс’, пятерня ’пяць (коней), лапа, рука’. Аналагічна пецерня ’50 снапоў’ (ТС) = ’пяць дзесяткаў (снапоў)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Руча́йнік, руча́сьцік ’збан з двума дзяржаннямі’ (Касп.). Да рука (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
антыме́ры
(ад анты- + -мер)
сіметрычныя часткі цела, напр. вочы, правая і левая рука і нага.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)