дысана́нс, ‑у, м.

1. Негарманічнае спалучэнне музычных гукаў, парушэнне сугучнасці; проціл. кансананс.

2. перан. Разлад, няўзгодненасць з чым‑н., супярэчнасць чаму‑н. І толькі адзін дэлегат выступіў з прапановай, якая прагучэла дысанансам у агульнай дыскусіі. Лынькоў. Першы стрэл прагучаў дысанансам да.. спакойнай ранішняй цішыні. Дамашэвіч.

[Фр. dissonance.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наме́ціцца I сов.

1. (обозначиться, определиться) наме́титься;

на тва́ры наме́ціліся маршчы́нкі — на лице́ наме́тились морщи́нки;

памі́ж і́мі ~ціўся разла́д — ме́жду ни́ми наме́тился разла́д;

2. разг. наме́риться;

~ціўся пайсці́ — наме́рился пойти́

наме́ціцца II сов. наце́литься, прице́литься, наме́титься;

~ціўся пра́ма ў цэль — наме́тился пря́мо в цель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыплапі́я

(ад дыпла- + ops = вока)

разлад зроку, які выражаецца ў падваенні бачных прадметаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыярэ́я

(гр. doarreo = сцякаю)

мед. разлад дзейнасці кішэчніка ў чалавека і жывёл; панос.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прэсені́льны

(лац. praesenilis)

перадстарэчы;

п. псіхоз — разлад псіхікі, які сустракаецца ў пажылым узросце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

страбі́зм

(гр. strabismos, ад strabos = крывы)

касавокасць, разлад каардынаванага руху вачэй у чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кры́зіс, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Рэзкі, круты пералом у чым-н., абвастрэнне становішча.

Духоўны к.

Урадавы к.

2. Абумоўлены супярэчнасцямі ў развіцці грамадства разлад эканамічнага жыцця.

Фінансавы к.

У цісках эканамічнага крызісу.

3. Востры недахоп чаго-н., цяжкае становішча.

З грашамі ў яго к.

4. Пераломны момант у ходзе хваробы, які вядзе да паляпшэння або пагаршэння стану.

К. хваробы.

|| прым. кры́зісны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шэпт, -у, М -пце, м.

1. Ледзь чутная гутарка, пры якой гукі вымаўляюцца без удзелу галасавых звязак.

Гаварыць шэптам.

2. перан. Ціхі, невыразны шум, шапаценне, цурчанне і пад.

Ш. хваль.

3. Погаласка, чутка, якія перадаюцца па сакрэце.

Пра гэта ўжо пусцілі ш.

Шэпты хату губяць (прыказка; разбураюць уклад, уносяць разлад).

4. мн. -ы, -аў. Набор слоў, якія паводле забабонных уяўленняў маюць чарадзейную сілу; заклінанне (разм.).

Лячыць шэптамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбро́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Адсутнасць згоднасці ў чым‑н.; разлад, беспарадак. Заўвагі дзяўчат выклікалі глыбокі разброд і спрэчкі ў сям’і Арцёма Іванавіча. Утварыліся дзве непрымірымыя групы. Мележ. Янка Купала працаваў над «Словам аб палку Ігаравым», калі ў асяроддзі старой пісьменніцкай інтэлігенцыі назіраўся разброд, ідэйная раз’яднанасць. Палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сва́рка ж. Streit m -es, -e; Zank m -(e)s; Verféindung f -, -en (варожасць); Zwist m -es, -e (разлад)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)