дэмаскі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.

Зняць (знімаць) маскіроўку; паказаць (паказваць) праціўніку што‑н., парушыўшы маскіроўку. Байцы прамоклі да ніткі, але кастроў разводзіць Ермакоў не дазволіў, каб не дэмаскіраваць брыгаду. Мележ. — Сваім стрэлам вы дэмаскіравалі нас і тым самым зрабілі злачынства. Сабаленка.

[Ад фр. démasquer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

культывава́ць

(фр. cultiver, ад п.-лац. cultivare = апрацоўваць)

1) разводзіць, вырошчваць (напр. к. лён);

2) праводзіць культывацыю;

3) садзейнічаць развіццю чаго-н. (напр. к. новыя тэхнічныя метады).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пладзі́ць, пладжу, плодзіш, плодзіць; незак., каго-што.

1. Размнажаць, разводзіць. // Разм. Нараджаць (вялікае патомства). Пладзіць дзяцей. // Прыносіць ураджай, даваць плады, насенне. Няма яе [вады] — зямля пладзіць не здольна, Нібы губляе ад жыцця ключы. Чарнушэвіч.

2. перан. Садзейнічаць з’яўленню чаго‑н., параджаць. [Міхал:] — Хопіць пладзіць адукаваных няўмек з прэтэнзіямі. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozwierać

незак.

1. расчыняць;

2. раскрываць;

3. тэх. разводзіць (зубы пілы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dilute

[daɪˈlu:t]

1.

v.t.

1) разво́дзіць (ва́дкасьцю); разрэ́джваць, разьме́шваць з ва́дкасьцю

2) зьмянша́ць; аслабля́ць

2.

adj.

разьве́дзены, разрэ́джаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

divorce

[dɪˈvɔrs]

1.

n.

1) разво́д -у m.

2) по́ўнае разьдзяле́ньне

2.

v.t.

1) разво́дзіць

2) аддзяля́ць, разьдзяля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wag​2 [wæg] v. віля́ць, маха́ць, матля́ць (хвастом);

wag one’s finger at smb. пагража́ць каму́-н. па́льцам

♦

wag one’s tongue infml плятка́рыць, разво́дзіць плёткі; мало́ць языко́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zwodzić

незак.

1. падманваць; уводзіць у зман;

3. (мост) разводзіць;

гл. zwieść

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

культывава́ць, ‑тывую, ‑тывуеш, ‑тывуе; незак., што.

1. Апрацоўваць культыватарам. Прыйдзе вясна, трэба баранаваць, культываваць зябліва. Пестрак.

2. Разводзіць, вырошчваць (расліны, злакі).

3. Развіваць, удасканальваць што‑н. якім‑н. спосабам; садзейнічаць развіццю чаго‑н. Казкі прасякнуты ідэяй грамадскага служэння, яны выхоўваюць у дзяцей пачуццё праўды і справядлівасці, культывуюць працавітасць, калектывізм, сціпласць. У. Калеснік.

[Ад фр. cultiver.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздаба́ра, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм.

1. Той (тая), хто любіць раздабарваць, мае звычай многа і попусту гаварыць.

2. толькі мн. (раздаба́ры, ‑аў). Пустыя размовы, балбатня. Разводзіць раздабары. □ [Мохаў] аглядаў нешта пад машынай, седзячы з свечкай у канаве, і, пэўне, пачуў Габрусёвы раздабары. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)