тыпо́метр
(ад гр. typos = адбітак + -метр)
прыбор для вызначэння памеру друкарскіх літар;
2) лінейка для вымярэння колькасці радкоў набору.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
трыяле́т, ‑а, М ‑леце, м.
Верш з васьмі радкоў, дзе чацвёрты і сёмы паўтараюць першы радок, а восьмы — другі, пры гэтым увесь верш мае дзве рыфмы. [Максім Багдановіч] быў умелы майстар верша — і перад чытачом упершыню разгарнуліся беларускія папірусы пентаметраў і ярка зазвінелі не чутыя на гэтай мове беларускія тэрцыны, трыялеты, актавы... Клышка.
[Фр. triolet.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рандэ́ль
(фр. rondelle = кружок)
верш з 13 радкоў, звязаных дзвюма скразнымі рыфмамі, з якіх першы паўтараецца тройчы, а другі двойчы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сане́т
(іт. sonetto, ад sonus = гук)
лірычны верш з 14 радкоў — двух чатырохрадкоўяў і двух трохрадкоўяў з асобым размяшчэннем рыфмаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
страфа́
(гр. strophe = кружэнне, паварот)
аб’яднанне некалькіх вершаваных радкоў, якое рэгулярна паўтараецца і складае па рытму і рыфме адно цэлае.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фотанімо́граф
(ад фота- + гр. onyma = імя + -граф)
фотанаборная машына для набору асобных радкоў подпісаў, загалоўкаў, надпісаў на картах і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
падпіса́ць сов., в разн. знач. подписа́ть;
п. зая́ву — подписа́ть заявле́ние;
п. дагаво́р — подписа́ть догово́р;
п. не́калькі радко́ў — подписа́ть не́сколько стро́чек;
п. на газе́ты — подписа́ть на газе́ты
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
но́на
(лац. nona = дзевятая)
1) муз. дзевятая ступень дыятанічнай гамы; інтэрвал, які ахоплівае дзевяць ступеней;
2) вершаваная страфа з дзевяці радкоў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АНЕ́ГІНСКАЯ СТРАФА́,
страфа з 14 радкоў 4-стопнага ямба з рыфмоўкай АбАбВВггДееДжж. Створана А.Пушкіным для рамана ў вершах «Яўген Анегін». У першым 4-радкоўі перакрыжаваная рыфма, у другім — сумежная, далей апаясаная. Звычайна кожная страфа мае закончаную думку і з’яўляецца «вершам у вершы», таму выкарыстоўваецца выключна ў паэт. жанрах з мнагапланавым развіццём сюжэта. Анегінскую страфу выкарыстаў М.Лермантаў у паэме «Тамбоўская казначэйша» і інш.
т. 1, с. 365
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
рэфрэ́н, ‑а, м.
1. Радок або некалькі радкоў, якія паўтараюцца ў канцы кожнага куплета верша ці песні; прыпеў. Пасля таго як спявачка асабліва прачулена праспявала рэфрэнам «Мой харошы, сінявокі, ты адзіны...» — Сагура нечакана ўзняўся на ногі, разгублена замігаў вачыма і стаяў так, узрушаны. Ракітны.
2. У музычнай форме ронда — галоўная тэма, якая шматкратна паўтараецца ў чаргаванні з рознымі эпізодамі.
[Фр. refrain.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)