рабо́тник
1. (тот, кто работает, трудится) рабо́тнік, -ка м., працаўні́к, -ка́ м.;
добросо́вестный рабо́тник сумле́нны рабо́тнік (працаўні́к);
2. (человек, занятый в определенной области деятельности) рабо́тнік, -ка м.;
рабо́тник печа́ти рабо́тнік дру́ку;
номенклату́рный рабо́тник наменклату́рны рабо́тнік;
3. (наёмный сельскохозяйственный рабочий) уст. батра́к, -ка́ м., па́рабак, -бка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
pracownik
м. працаўнік; работнік;
pracownik administracyjny — адміністрацыйны работнік;
pracownik handlu — работнік гандлю;
pracownik najemny — наёмны работнік;
pracownik biurowy — служачы;
pracownik naukowy — навуковы работнік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
контрразве́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Работнік контрразведкі.
|| ж. контрразве́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бракаро́б, -а, мн. -ы, -аў, м.
Той, хто дапускае брак у рабоце, нядобрасумленны работнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рабо́чы¹, -ага, мн. -ыя, -ых, м.
Наёмны работнік, які займаецца вытворчай працай.
Высокакваліфікаваны р.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
газаві́к, ‑а, м.
Разм.
1. Работнік газавай прамысловасці.
2. Работнік па газіфікацыі і абслугоўванню газавых установак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ха́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (гіст.).
Культурна-асветніцкі работнік на вёсцы, загадчык хаты-чытальні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хі́мік, -а, мн. -і, -аў, м.
Спецыяліст у галіне хіміі, а таксама работнік хімічнай прамысловасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
праві́зар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Аптэчны работнік, фармацэўт вышэйшай кваліфікацыі.
|| прым. праві́зарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
грымёр, -а, мн. -ы, -аў, м.
Работнік тэатра, які грыміруе артыстаў.
|| прым. грымёрскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)