trllern

1.

vi пуска́ць трэль, выво́дзіць по́шчак

2) (гу́чна) напява́ць (без слоў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

admit [ədˈmɪt] v.

1. прызнава́ць;

admit one’s mistake прызнава́ць памы́лку;

He admits his guilt. Ён прызнае сваю віну.

2. дапуска́ць, пуска́ць; прыма́ць (у школу, садок і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pipe2 [paɪp] v.

1. пуска́ць па тру́бах (ваду, газ. нафту);

We’ve got piped water in the garden. У нас у садзе водаправод.

2. ігра́ць на ду́дцы, жале́йцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Назу́блены ’прарослы’ (ТС), назубленае насенне ’насенне, якое толькі пачынае прарастаць’ (Жд. 1, Мат. Гом.), назубіцца ’прарасці’ (Мат. Гом.), назубіць ’нарабіць вострых зубоў на лазе’ (Яўс., Яруш., Сл. ПЗБ). Усё да зуб, параўн. літ. žémbėti ’прарастаць, пускаць расткі’, літаральна ’зубіцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́пуск ’дзеянне па дзеяслову выпускаць’ (БРС); ’выган, агароджанае месца для жывёлы’ (Бяльк., ДАБМ, 785; Нікан., Ліс.), вы́пуск ’тс’ (Нікан.), віпуск ’абложная зямля’ (ДАБМ, 858). Рус. дыял. вы́пуск ’выган’, польск. wypusk ’агароджаны выган недалёка ад дома’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выпускаць (гл. пускаць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nwurzeln

vi (s) пуска́ць карані́, узя́цца (расці)

◊ wie ngewurzelt sthen* — стая́ць як уко́паны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zirkuleren

vi цыркулява́ць, быць [знахо́дзіцца] у абарачэ́нні

~ lssen*пуска́ць у абарачэ́нне; перан. распуска́ць (чуткі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пыл (род. пы́лу) м., пыль ж.;

касмі́чны п. — косми́ческая пыль;

аж п. куры́ць — дым коромы́слом; пыль столбо́м;

пуска́ць п. у во́чы — пуска́ть пыль в глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

uruchamiać

незак. пускаць у ход; прыводзіць у рух;

uruchamiać silnik samochodu — заводзіць матор аўтамабіля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пыль ж. пыл, род. пы́лу м.;

косми́ческая пыль касмі́чны пыл;

пыль в глаза́ пуска́ть пыл (тума́ну, ману́) у во́чы пуска́ць; жвір у во́чы сы́паць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)