Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
gewíchtig
a
1) ця́жкі, паўнава́жкі
2) ва́жкі
ein ~er Grund — ува́жлівая прычы́на
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
няўва́жлівы
1. (не обладающий вниманием) невнима́тельный, рассе́янный;
н. чалаве́к — невнима́тельный (рассе́янный) челове́к;
2. (не проявляющий внимания) невнима́тельный;
3. (недостаточно основательный) неуважи́тельный;
~вая прычы́на — неуважи́тельная причи́на
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
incitement
[ɪnˈsaɪtmənt]
n.
1) сты́мул -у m., пабуджа́льная прычы́на
2) падбухто́рваньне, заахво́чваньне, стымулява́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
mainspring
[ˈmeɪnsprɪŋ]
n.
1) гало́ўная спружы́на (у гадзі́ньніку і гд)
2) гало́ўны сты́мул, пабуджа́льная прычы́на
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сты́мул
(лац. stimulus = літар. востраканцовы кій, якім паганялі жывёл)
прычына, якая заахвочвае да работы, да дзейнасці (напр. матэрыяльныя стымулы).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
я́блык, -а, мн. -і, -аў, м.
Плод яблыні.
Летні сорт яблыкаў.
Я. ад яблыні недалёка адкочваецца (прыказка пра таго, хто атрымаў у спадчыну дрэнныя звычкі ад бацькі, маці).
○Адамаў яблык — кадык.
Вочны яблык — шарападобнае цела вока.
◊
У яблыкі — з цёмнымі круглымі плямамі на поўсці (пра коней).
Яблыку няма дзе ўпасці — надта цесна.
Яблык разладу (кніжн.) — прычына, прадмет спрэчкі, сваркі, разладу [паводле старажытнага грэчаскага міфа пра кінуты багіняй разладу Эрыдай яблык з надпісам «найпрыгажэйшай» і як з-за гэтага ўзнікла спрэчка паміж багінямі Герай, Афінай і Афрадытай].
|| памянш.я́блычак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.
|| прым.я́блычны, -ая, -ае.
Я. сок (з яблыкаў).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
pretekst, ~u
м. выдуманая прычына; адмоўка;
pod ~em — знайшоўшы (прыдумаўшы) прычыну; пад маркай
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
наго́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Прычына, выпадак. [Зімін:] З якой нагоды апладысменты?Губарэвіч.Я падзякаваў Рынальда і пажартаваў, што абавязкова выкарыстаю яго запрашэнне, калі ў мяне здарыцца нагода пабываць у Рыме.Краўчанка.Да вечара далёка, а тут выдалася такая нагода, што можна прайсціся па полі, пабыць на адзіноце са сваімі думкамі.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сты́мул, ‑у, м.
Пабуджальная прычына, якая падахвочвае на ажыццяўленне чаго‑н. Стымул росту. Стымул павышэння прадукцыйнасці працы. □ Паспяховае і справядлівае вырашэнне нацыянальнага пытання ў СССР на аснове прынцыпаў марксізма-ленінізма дало новы стымул вызваленчай барацьбе народаў каланіяльных і залежных краін.«Звязда».[Ліннік:] — Культурна-асветная работа ёсць найвялікшы стымул ва ўмацаванні працоўнай дысцыпліны.Савіцкі.
[Лац. stimulus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)