грузавыя аўтамабілі, якія выпускаюцца ў Чэхіі (Прага) з 1968 па ліцэнзіі франц. фірмы «Савіем». Грузападымальнасць 1,8—3,1 т, магутнасць дызельных рухавікоў 53—61 кВт, маса 4—6 т. Мае шэраг мадыфікацый.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шука́нне, ‑я, н.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. шукаць.
2.звычайнамн. (шука́нні, ‑яў). Імкненне, прага да чаго‑н. новага, старанні знайсці новыя шляхі ў навуцы, мастацтве, культуры і пад. Творчыя шуканні. □ Момант свядомага прыняцця ідэй марксізма-ленінізма быў для Змітрака Бядулі далёка наперадзе, гэтаму часу папярэднічаў доўгі перыяд цяжкіх сумненняў і пакутлівых шуканняў.Каваленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
appetence
[ˈæpɪtəns]
n.
1) пра́га; сма́га f., апэты́т -у m.
2) інстынкты́ўны нахі́л, схі́льнасьць f.
3) узае́мная ця́га, прыця́гненьне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
затума́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.
Зацягнуць туманам, смугой, вільгаццю і пад. // Зацьміць, завалачы вочы (пра слёзы). Слёзы, як ні стрымлівала іх [Ганна], набеглі на вочы, затуманілі позірк.Мележ.//перан. Пазбавіць яснасці, выразнасці; замарачыць. Хваляванне затуманіла старэчы розум, выцвілыя вочы засціла сляза.Мехаў.Гандлёвы азарт, прага нажывы затуманілі свядомасць, буйных і дробных бізнесменаў.Гамолка.
•••
Затуманіць вочыкаму — звесці ў зман; абхітрыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ЗЕ́НЕФЕЛЬДЭР (Senefelder) Алоіз
(6.11.1771, Прага — 26.2.1834),
нямецкі вынаходнік у галіне паліграфіі. У 1796 прапанаваў вырабляць формы высокага друку шляхам хім. апрацоўкі вапняковага каменю. У 1798 распрацаваў спосаб плоскага друку — літаграфію. Пазней сканструяваў літаграфскі станок і ў 1806 адкрыў першую майстэрню ў Мюнхене. Выдаў кн. «Поўнае кіраўніцтва па літаграфіі» (1818).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Sucht
f -, Süchte
1) ця́га, ма́нія, пра́га
2) хваро́ба; наркама́нія, таксікама́нія
die fállende ~ — мед. паду́чка, эпіле́псі́я
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Назоўны (склон). Агульнаеўрапейская калька з лац.nominativus, параўн. рус.именительный (ад имя), польск.mianownik (ад miano ’імя’, mianować ’называць’) і г. д. (гл. Словарь славянских лингвистических терминов, т. 1. Прага, 1977, 344); апошні тэрмін або, магчыма, укр.називний (відмінок), з’явіўся непасрэдным узорам калькавання. У далейшым, паводле адносін лац.nomen ’імя’ — nominativus ’назоўны склон’, шляхам семантычнай кандэнсацыі была створана пара назоўны склон — назоўнік з пераасэнсаваннем значэння ’форма, якая выступае ў назоўным склоне’.
