2. Агаліць паверхню пласта, прызначанага для адбойкі (спец.).
З. пласт вугалю.
◊
Зарубі сабе на носе (разм.) — добра запомні на будучае.
|| незак.зару́бліваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз.зару́бка, -і, ДМ -бцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
thickness[ˈθɪknəs]n.
1. гушчыня́;
the thickness of the population гушчыня́ насе́льніцтва
2. слой, сто́лка; пласт; таўшчыня́;
the thickness of felt слой фе́тру
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
stratum
[ˈstreɪtəm]
n., pl. strata or stratums
1) пласт -а́m.
2) Geol.пласт -а́m., напластава́ньне n., фарма́цыя f.
3) пласт -а́m. (грама́дзтва)
Tramps are from the lowest stratum of society — Бадзя́гі пахо́дзяць з найніжэ́йшага пласта́ грама́дзтва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
фтарапла́сты
(ад фтор + -пласт)
сінтэтычныя палімеры, якія ўтрымліваюць фтор.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гі́псавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да гіпсу, складаецца з гіпсу (у 1 знач.). Гіпсавы пласт. Гіпсавы камень.// Зроблены з гіпсу. Гіпсавы бюст. Гіпсавая павязка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насці́л, ‑у, м.
1. Тое, што і насціланне. У цэху праводзіцца насціл падлогі.«Беларусь».
2. Паверхня з дошак або іншага матэрыялу, насланага на што‑н. Дошкі насцілу гулі — на мост уз’ехала машына.Савіцкі.Стараючыся не збіцца з жардзян[о]га насцілу, асцярожна ступаючы, Бондар пайшоў на ўскраек балаціны.Навуменка.//Пласт чаго‑н. насланага. Жолуд падае з дуба, правальваецца да самай зямлі праз гнілы пласт лісцвянага насцілу.Чорны.//Пласт снегу на чым‑н. Конь, адчуўшы цяжар, мякка заганцаваў на месцы, б’ючы пярэднімі капытамі па прамёрзлым снегавыя, насціле.Мікуліч.На пляцоўку прывезлі насціл не такога памеру, як трэба было па праекту.Лукша.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГО́РНЫ ЎДА́Р,
раптоўнае ўзрывападобнае разбурэнне гранічна напружанай ч. масіву карыснага выкапня (пласта вугалю, пароды), які прылягае да падземнай горнай вырабаткі. Суправаджаецца выкідам карыснага выкапня ці пароды ў горную вырабатку, моцным гукам і магутнай паветр. хваляй, разбурэннем мацаванняў, машын і абсталявання. Выклікаецца наяўнасцю ў масіве горнай пароды тэктанічных напружанняў, якія пераўзыходзяць па сваёй велічыні гравітацыйныя. Горныя ўдары звычайна адбываюцца пры глыбіні распрацоўкі больш за 200 м. Барацьбу з імі вядуць шляхам паніжэння горнага ціску на вугальны пласт, руднае цела (апераджальная адпрацоўка бяспечных суседніх пластоў, рыхленне ўзрывамі, напампоўванне вады ў пласт).