адце́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. Разнавіднасць аднаго і таго ж колеру (гуку і пад.).
А. ружовага колеру.
2. перан. Асаблівасць, якая ўяўляе сабою ледзь улоўны пераход ад аднаго да другога.
Розныя адценні ў значэнні слова.
3. перан., чаго. Дадатковая ўласцівасць чаго-н.
Прагучаў папрок з адценнем злосці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
стушава́цца, -шу́юся, -шу́ешся, -шу́ецца; -шу́йся; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць стушаваным, пры дапамозе тушоўкі зрабіць пераход ад цёмнага да светлага (спец.).
Контуры малюнка стушаваліся.
2. перан. Сумецца, збянтэжыцца.
С. на экзаменах.
|| незак. стушо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца і тушава́цца, -шу́юся, -шу́ешся, -шу́ецца; -шу́йся (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Verérbung
f - перахо́д у спа́дчыну, атрыма́нне ў спа́дчыну
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
тана́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да тону (у 1, 9 знач.); гукавы або колеравы. Танальны пераход.
2. Які мае адносіны да танальнасці (у 1 знач.). Танальная пабудова кантаты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
conversion
[kənˈvɜ:rʒən]
n.
1) ператварэ́ньне n., перахо́д, пераво́д -у m. (з аднаго́ ў і́ншае)
2) перахо́д (у і́ншую ве́ру, па́ртыю), наве́рненьне n.
3) Math. ператвара́ньне звыча́йных дро́баў у дзесятко́выя
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
спарадзі́ць, ‑раджу, ‑родзіш, ‑родзіць; зак., каго-што.
1. Нарадзіць на свет падобнага да сябе. [Наста:] Сыне мой, На гора спарадзіла я цябе. Глебка. Спарадзіла чачотачка с[ямё]ра дачок, Спарадзіла невялічка с[ямё]ра малых. Купала.
2. Даць жыццё, існаванне чаму‑н., з’явіцца прычынай узнікнення чаго‑н. Пераход ад эпохі змагання і бітваў да штодзённай працы, па сутнасці, пераход у новы стан спарадзіў праблемы глыбокага ўнутранага характару. «Маладосць». Маштабна-рамантычнае адчуванне зямлі спарадзіла ў А. Куляшова шмат вобразаў. Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нацыяналіза́цыя, ‑і, ж.
1. Пераход з прыватнай уласнасці ва ўласнасць дзяржавы зямлі, прамысловасць транспарту, банкаў і пад. Нацыяналізацыя фабрык.
2. Арганізацыя чаго‑н. на нацыянальнай аснове, сіламі данай нацыі. Нацыяналізацыя школы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пералі́ў, ‑ліву, м.
Пераход ад аднаго адцення, колеру, тону да другога. Мяккія пералівы святла. Пералівы голасу. □ Пырскі бліснулі на сонцы вясёлкавымі пералівамі. Шамякін. Гучныя пералівы гармоніка і песні поўнілі вёску. Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
gateway
[ˈgeɪtweɪ]
n.
1) бра́ма f., увахо́д -у m.
2) перахо́д -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
transition
[trænˈzɪʃən]
n.
1) перахо́д (з аднаго́ ста́ну ў другі́)
2) перахо́дны пэры́яд
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)