◎ *Паствіска, ст.-бел. паствіско, паствішко ’паша’ (1567 г.) запазычана са ст.-польск. pastwisko ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 94).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

па́жить ж., уст., поэт. (луг) сенажа́ць, -ці ж., ні́ва, -вы ж.; (пастбище) па́ша, -шы ж., вы́пас, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pasture

[ˈpæstʃər]

1.

n.

паплавы́ pl.; вы́ган -у m.; па́ша f.

2.

v.

па́сьвіць (жывёлу); па́сьвіцца (пра жывёлу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

альпі́йскі Álpen; alpín;

альпі́йскае двубо́р’е двухбо́р’е спарт. (лыжы) alpíne Kombinatión;

альпі́йская па́ша Alm f -, -en, Álpe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Па́свішча, пасвішча ’паша’ (Сцяц. Сл., Жд. 1, ТС). Ад пасвіць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 46; Слаўскі, SP, 1, 95.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пашано́тка ’плётка’ (карэліц., Сцяшк. Сл.). Відаць, з паша‑ мотка, якое з польск. (po‑)szamotać się ’трымцець, біцца, пляскацца’. Канчатак, як у плётка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́пас ’пасьба; паша’ (БРС, Некр., Яшк.). Рус. вы́пас, укр. ви́пас, польск. wypas, чэш., славац. výpas, каш. vëpas. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выпасваць (гл. пасвіць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бло́нне ’адкрытае месца, поле’ (Нас.), ’роўная нізіна, заліўны луг’ (Яшкін). Запазычанне з польск. błonie ’луг, паша, выган’. Параўн. бало́на 2 (там і літ-ра).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wypas, ~u

м.

1. выпас, паша;

2. адкорм, адпас;

na wypas — на адкорм

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Mátte

I

f -, -n альпі́йскі луг, па́ша, вы́ган

II

f -, -n ма́та, цыно́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)