го́рыч, -ы, ж.
1. Горкі пах, смак.
Г. палыну.
Г. у роце.
2. перан. Горкае пачуццё ад гора, крыўды, няўдачы.
Г. страты.
Г. ад незаслужанай крыўды.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Mütterlichkeit
f - мацяры́нскае пачуццё, мацяры́нства
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Pflíchtgefühl
n -s пачуццё абавя́зку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Tástempfindung
f - до́тык, пачуццё до́тыку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Verántwortlichkeit
f - пачуццё адка́знасці, адка́знасць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
жаль, ‑ю, м.
1. Пачуццё жаласці, спагады, выкліканае чыёй‑н. пакутай, няшчасцем. Стэфка глядзіць на хворага з жалем у вачах. Бядуля. Пачуццё жалю да пакрыўджанага лёсам хлопца перарастае ў пачуццё кахання. Шкраба.
2. Пачуццё горычы, смутку, тугі з прычыны страты каго‑, чаго‑н. Мацярынскі жаль. □ Марыля была ціхая, пакорная работніца і жаль свой дзявочы хавала глыбока. Брыль.
3. Пачуццё засмучэння, шкадавання. Не варта абуджаць у сэрцы тое, што перагарэла, адышло і пакінула толькі пачуццё жалю аб незваротным. Дуброўскі. — Грыб вунь растаптала, — з жалем сказаў Андрэй і паказаў на збіты нагой чорны баравік. Скрыпка.
•••
На (вялікі) жаль (у знач. пабочн.) — ужываецца, каб выказаць шкадаванне з прычыны чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выклі́чнік, -а, м.
У граматыцы: нязменнае слова, што непасрэдна выражае пачуццё, адчуванне, эмацыянальную рэакцыю, валявое пабуджэнне і пад., напр.: ах, ой, ох, гэй.
|| прым. выклі́чнікавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
выра́знік, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто (або тое, што) выражае якую-н. ідэю, думку, пачуццё.
В. ідэй рабочага класа.
|| ж. выра́зніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
га́дасць, -і, мн. -і, -ей, ж. (разм.).
1. Прадмет, які выклікае непрыемнае, агіднае пачуццё.
Выкінь гэту г.
2. Агідны, нізкі ўчынак; брыдкія словы.
Рабіць гадасці.
Гаварыць гадасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
агі́да, -ы, ДМ -дзе, ж.
1. Вельмі непрыемнае пачуццё, якое выклікаецца кім-, чым-н.
Яго твар выклікаў агіду.
2. Нягоднік, гадасць (лаянк.).
Глядзець непрыемна на агіду.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)