Малю́ка ’аловак’ (Сцяшк.). Утварэнне ад малява́ць з суфіксам ‑ка, як ваяваць > вая́ка. Не выключана, што паходзіць з малёўка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мурме́ль ’маўклівы, негаваркі чалавек’ (астрав., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене (там жа, 3, 85), паходзіць з літ. mùrma ’бурклівы чалавек’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
stámmen
vi (s)
1) (aus D) пахо́дзіць (з), прынале́жаць па нараджэ́нні (да); быць ро́дам (адкуль-н.)
2) (aus D) пахо́дзіць, быць запазы́чаным
díeses Wort stammt aus dem Énglischen — гэ́тае сло́ва англі́йскага пахо́джання
3) (von D) нале́жаць
das Gedícht stammt von Góethe — гэ́ты верш (нале́жыць) Гётэ
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Паўстро́й ’лес другога гатунку’ (жытк., Мат. Гом.). Да паў- і строй, якое (з’яўляючыся прафесійным словам) паходзіць з рус. строить ’будаваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тэрары́зм ‘палітыка і тактыка тэрору’ (ТСБМ), праз рус. террори́зм, дзе, верагодна, з нямецкай. Паходзіць ад лац. terror ‘жах’, гл. тэрор.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
derive
[dɪˈraɪv]
v.t.
1) атры́мваць; здабыва́ць; чэ́рпаць
to derive pleasure from — атрыма́ць прые́мнасьць ад
2) выво́дзіць з чаго́, вызнача́ць
3) пахо́дзіць, прасо́чваць пахо́джаньне ці пача́ткі
words derived from Latin — сло́вы лаці́нскага пахо́джаньня
4) рабі́ць высно́ву шля́хам дэду́кцыі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Канапа́ціць ’затыкаць шчыліны пакуллем, мохам’ (ТСБМ), канапа́тка ’інструмент для канапачання’ (карм., Мат. Гом.). Відавочна, паходзіць з рус. конопа́тить. Да каноплі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ра́шка (rászka) ’птушка драч’ (Тур.). Магчыма, ад зафіксаванага там жа drászki, што можа паходзіць ад драч ’тс’ з адпадзеннем пачатковага д (d).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
stem
[stem]
1.
n.
1) сьцябло́ n.
2) чарано́к -ка́ m. (ліста́, я́блыка)
3) род -у m.; пле́мя n.
4) Gram. асно́ва f. (сло́ва)
5) нос вадапла́ва
6) но́жка f. (ча́ркі)
2.
v.i. (-mm-)
пачына́цца, пахо́дзіць
•
- stem from
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
восходя́щий
1. прич. які́ (што) узыхо́дзіць; які́ (што) бярэ́ пача́так (ад чаго); які́ (што) пахо́дзіць (з, ад чаго); які́ (што) усхо́дзіць; см. восходи́ть;
2. прил. узыхо́дны, узыхо́дзячы;
восходя́щее ударе́ние лингв. узыхо́дны на́ціск;
восходя́щая звезда́ узыхо́дзячая зо́рка;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)