чацвярны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які складаецца з чатырох аднародных або падобных частак, прадметаў. Чацвярная партыя ў віст. □ Сашка падскочыў бліжэй да акна і — у два пальцы — свіснуў разбойніцкім, чацвярным свістам. Караткевіч.

2. У чатыры разы большы (пра памер, колькасць). Чацвярны кошт металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анізафілі́я

(ад аніза- + -філія)

неаднолькавы памер лістоў на адным і тым жа парастку ў некаторых раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

dimension

[,daɪˈmenʃən]

n.

вымярэ́ньне n., выме́р, паме́р -у m.

of three dimensions — у трох выме́рах

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ліпаме́трыя

(гр. lipometria, ад leipo = не хапаць + metron = памер)

замена склада паўзай у пачатку стопнага вершаванага радка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

medium​2 [ˈmi:diəm] adj. сярэ́дні (пра памер, рост і да т.п.);

of medium height/length сярэ́дняй вышыні́/даўжыні́;

of medium size сярэ́дніх паме́раў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

верш, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Невялікі мастацкі твор, напісаны рытмізаванай мовай.

Зборнік вершаў.

Вершы Максіма Багдановіча.

2. Адзінка рытмічна арганізаванай мовы, вершаваны радок.

Памер верша.

Раман у вершах.

3. Рытмізаваная мова.

Гаварыць вершам.

○

Белы верш — верш без рыфмы.

Вольны верш — верш, які не мае рыфмы і характарызуецца няпэўнай колькасцю стоп у радку.

Верш у прозе — невялікі эмацыянальна насычаны твор у празаічнай форме.

|| прым. ве́ршавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

oversize

[ˈoʊvərsaɪz]

1.

adj.

празьме́рны, завялі́кі

2.

n.

паме́р, бо́льшы як патрэ́бны або́ бо́льшы за звыча́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

format, ~u

м. фармат; памер;

człowiek dużego (światowego) ~u — вялікі чалавек; буйная асоба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ВЕ́ПРАЎШЧЫНА,

вепраўшчызна, павепраўшчызна, грашовы падатак у ВКЛ, які ў 16—18 ст. спаганяўся з сялян за права карыстання ляснымі ўгоддзямі землеўласніка. Памер вызначаўся непасрэдна зямельным уласнікам.

т. 4, с. 91

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

габары́т

(фр. gabarit)

знешнія абрысы прадмета, будынка, канструкцыі; памер, велічыня чаго-н. (напр. габарыты вагонаў, пакой малых габарытаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)