агале́лы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і згалелы. Людзі, што прыходзілі з франтоў і з палону, знаходзілі агалелыя сем’і, спустошаныя вінаграднікі, зарослыя пустазеллем палі. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узара́ць, ‑ару, ‑арэш, ‑арэ; ‑аром, ‑араце; зак., што.

Апрацаваць зямлю плугам. Узараць цаліну. Узараць папар. □ Год за годам людзі адбудаваліся, узаралі задзірванелыя палі. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарназёмны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чарназёму, з’яўляецца чарназёмам. Чарназёмная глеба. □ Перада мною распасціраліся зялёныя паплавы, чарназёмныя палі. Якімовіч. // Багаты чарназёмам. Чарназёмныя стэпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rondo

н.

1. палі (капелюша);

2. круглая плошча; [транспартная] развязка;

3. муз. ронда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пачапа́ць сов.

1. потро́гать;

2. разг. (прикоснувшись, оставить след, слегка повредить) тро́нуть;

мы́шы ~па́лі кні́гу — мы́ши тро́нули кни́гу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паліксе́н

(ад палі- + гр. ksenos = чужы)

найбольш распаўсюджаны мінерал з групы самароднай плаціны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

паліне́зія

(ад палі- + гр. nesos = востраў)

адна з асноўных астраўных груп у Акіяніі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

засне́жаны, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты, засыпаны снегам. Заснежаныя палі пад месячным святлом зіхацелі, як абсыпаныя зоркамі. Чарнышэвіч. У заснежанай вёсцы Пад спеў завірухі Усе хаты паснулі даўно. Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́левы ​1, ‑ая, ‑ае.

Бледна-жоўты з ружовым адценнем. Палевая сукенка.

па́левы ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да палі; які складаецца з паляў. Палевыя апоры моста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рата́цыя, ‑і, ж.

1. Ратацыйная друкарская машына.

2. Спец. Перыяд часу, на працягу якога ўсе палі якой‑н. гаспадаркі павінны быць заняты культурамі ў адпаведнасці з севазваротам.

[Ад лац. rotatio — вярчэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)