passionately

[ˈpæʃənətli]

adv.

1) па́лка, палымя́на

2) го́рача (каха́ць); нястры́мна, запальчы́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

патарча́ка, ‑і, ДМ ‑чацы; Р мн. ‑чак; ж.

Кол, палка, якія тырчаць з зямлі. [Міхась] Пералазіў цераз платы, натыкаўся на патарчакі. Скрыган. // Ламачына, палка. Пракоп схадзіў па прылессе, назбіраў бярэмя сухіх патарчак і неяк расклаў агеньчык. Сіняўскі. Устаўшы, .. [капітан] абапёрся на нейкую патарчаку, якая была ў яго замест кія. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клю́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Палка з загнутым канцом для гульні ў хакей. Хакейная клюшка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабдо́м

(гр. rhabdos = палка, стрыжань)

святлоадчувальная палачка ў аматыдыі складанага вока членістаногіх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

неи́стово нареч.

1. шалёна; раз’ю́шана; лю́та; нястры́мна; страшэ́нна;

2. утрапёна, па́лка; см. неи́стовый;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

коннагвардзе́ец, ‑дзейца, м.

1. Салдат або афіцэр лейб-гвардыі коннага палка ў дарэвалюцыйнай Расіі.

2. Салдат або афіцэр гвардзейскай кавалерыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cane​1 [keɪn] n.

1. сцябло́ (чароту, трыснягу, бамбуку)

2. чаро́т; трыснёг; бамбу́к (як матэрыял для вырабу мэблі);

sugar cane цукро́вы трыснёг

3. трысці́на, па́лка

4. ро́зга; дубе́ц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мятлі́шча, ‑а, н.

Палка, на якую насаджваецца мяцёлка, дзяржанне мятлы. [Банадысь] нешта яшчэ кешкаўся на таку, стукаў мятлішчам па чымсьці драўляным. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наве́чна, прысл.

Назаўсёды. Лічыцца навечна ў спісах палка. □ Імёны герояў .. будуць высечаны на мармуры, каб навечна застацца ў народнай памяці. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́льба, ‑ы, ж.

Разм. Палка з загнутым верхнім канцом для апоры пры хадзьбе. Абапёршыся на кульбу, дзед уважліва разглядаў дзяцей. Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)