парова́ть несов., с.-х.

1. пакіда́ць пад папа́р (у папа́ры) (по́ле);

2. (оставаться под паром) быць у папа́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отвлека́ться

1. (в сторону) адхіля́цца;

2. (абстрагироваться) адця́гвацца, абстрагава́цца; (не принимать во внимание) пакіда́ць у баку́ (што), не браць пад ува́гу (чаго);

отвлека́ться от ча́стностей пакіда́ць у баку́ (не браць пад ува́гу) дэта́лі;

3. страд. адця́гвацца; абстрагава́цца; см. отвлека́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

abandon [əˈbændən] v.

1. кіда́ць; пакіда́ць (без нагляду)

2. адмаўля́цца;

abandon a project/a plan адмаўля́цца ца́лкам ад прае́кта/пла́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

завяшча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што або з інф.

Пакідаць, перадаваць пасля сваёй смерці каму‑н. што‑н. у спадчыну. Завяшчаць маёмасць сыну. // Выказваць волю, даваць наказ паслядоўнікам, нашчадкам. У.І. Ленін завяшчаў моладзі «вучыцца, вучыцца і вучыцца». «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закі́дацца ​1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пакідаць на сябе чаго‑н., прыкрыцца чым‑н. Закідацца граззю. Закідацца сенам.

закі́дацца ​2, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Пачаць кі́дацца.

закіда́цца, ‑а́ецца; незак.

1. Незак. да закінуцца.

2. Зал. да закіда́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

reservieren

[-vi:]

vt брані́раваць, пакіда́ць за сабо́й; трыма́ць у запа́се

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dent​2 [dent] v. пакіда́ць умя́ціну (на чым-н.);

The car got dented in the collision. Пры сутыкненні машына атрымала ўмяціну.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

retreat​2 [rɪˈtri:t] v. адступа́ць, адыхо́дзіць; аддаля́цца; пакіда́ць;

The rebels retreated, pursued by government troops. Паўстанцы адступілі пад націскам урадавага войска.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нажы́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад нажыць.

2. у знач. прым. Набыты паступова. Нажытае багацце. Нажыты вопыт.

3. у знач. наз. нажы́тае, ‑ага, н. Тое, што нажыта, набыта; нажытак. Нажытае нялёгка пакідаць На здзек і глум раз’юшанай арды. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́тась, прысл.

Разм. У мінулым годзе. [Ліза:] «Я ўжо так прывыкла да вучняў, што цяпер было б шкада іх пакідаць... У мяне ў гэтым годзе іх больш, чым летась». Шахавец. Ляцяць, як і летась, у вырай З наседжаных гнёзд жураўлі. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)