индивидуа́льный в разн. знач. індывідуа́льны;
индивидуа́льные ка́чества ученико́в індывідуа́льныя я́касці ву́чняў;
индивидуа́льное хозя́йство індывідуа́льная гаспада́рка;
индивидуа́льное обслу́живание індывідуа́льнае абслуго́ўванне;
индивидуа́льный подхо́д індывідуа́льны падыхо́д;
индивидуа́льный план індывідуа́льны план;
индивидуа́льный перевя́зочный паке́т індывідуа́льны перавя́зачны паке́т;
в индивидуа́льном поря́дке у індывідуа́льным пара́дку.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
bag1 [bæg] n.
1. су́мка, то́рба; паке́т;
an evening bag тэатра́льная су́мачка;
a garbage/rubbish bag паке́т для сме́цця;
a paper bag папяро́вы паке́т;
a plastic bag поліэтыле́навы паке́т;
a shopping bag су́мка для паку́пак
2. мех, мяшо́к;
a bag of cement мяшо́к цэме́нту
3. infml ба́ба, цётка (пра непрыемную жанчыну)
4. pl. bags (of smth.) BrE, infml про́цьма, бага́та; нава́лам;
bags of time нава́лам ча́су
5. pl. bags мяшкі́ (пад вачыма)
♦
a bag of bones infml рэ́бры ды ску́ра;
bag and baggage ца́лкам, без аста́тку;
be in the bag infml спра́ва зро́блена;
It is in my bag. Гэта ўжо ў мяне ў кішэні;
leave smb. holding the bag узвалі́ць адка́знасць на каго́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Jiffy bag [ˈdʒɪfiˌbæg] n.
1. BrE вялі́кі мя́ккі канве́рт для перасы́лкі рэ́чаў, які́я мо́гуць пабі́цца або́ быць пашко́джанымі
2. пла́стыкавы паке́т для ўпако́ўкі рэ́чаў (асабліва ежы)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дасла́ць¹, дашлю́, дашле́ш, дашле́; дашлём, дашляце́, дашлю́ць; дашлі́; дасла́ны; зак., што.
1. Паслаць дадаткова, выслаць недасланае.
Д. грошы за пуцёўку.
2. Прасунуць да пэўнага месца (патрон, снарад і пад.).
Д. патрон у патроннік.
3. Адправіць, паслаць што-н. для ўручэння (карэспандэнцыю і пад.), а таксама накіраваць каго-н. куды-н. з пэўнай мэтай.
Д. сватоў.
Д. пакет з дакументамі.
|| незак. дасыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. дасы́лка, -і, ДМ -лцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Пак ’стос або звязка пэўных прадметаў’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Яруш., ТС), ’скрыня, у якую ссыпаюць муку’ (Інстр. 1, Сл. ПЗБ), ’пенал’ (Шат.). Праз польск. pak, paka з ням. Packen, Pack ’пакет, звязка’, таксама як і рус. пак (аб апошнім гл. Фасмер, 3, 188). Пакава́ць з польск. pakować; дзеяслоў адзначаны ў ст.-бел.: паковати < ст.-польск. pakować (Булыка, Лекс. запазыч., 248).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
канве́рт, ‑а, М ‑рце, м.
1. Пакет з паперы для перасылкі пісьма па пошце. У руках маіх — белы, панадны канверт. Цвёрды, відаць, з фотаздымкам. Брыль. Нахлябіч сеў і пачаў .. пісаць. Пасля як мае быць заклеіў лісток у канверт. Чорны.
2. Род коўдры для грудных дзяцей, пашытай у форме пакета.
[Ад фр. convert.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Канве́рт ’пакет з паперы для перасылкі пісьма па пошце’, ’коўдра ў форме пакета’ (ТСБМ, Бяльк., Сцяшк.), канаве́рт ’тс’ (Сцяшк.; бяроз. КЭС); кунве́рт (Бяльк.), маст. канвэ́рт, пруж. коновэ́рт ’тс’ (Сл. паўн.-зах.). З рус. конве́рт, якое ў Пятроўскую эпоху з франц. couvert ’закрыты, схаваны’ < couvrir ’пакрываць’ < с.-лац. copertum < coopertus ’накрыты’. Застаецца няясным узнікненне насавога ‑н‑. Магчыма пасрэдніцтва ням. Kuvert. Гл. Фасмер, 2, 308; Шанскі, 2 (К), 250.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́ехаць сов.
1. в разн. знач. вы́ехать, уе́хать;
в. з двара́ — вы́ехать со двора́;
в. у го́рад — вы́ехать в го́род;
2. разг. вы́скользнуть; вы́лезть;
паке́т ~хаў з рук — паке́т вы́скользнул из рук;
блу́зка ~хала са спадні́цы — блу́зка вы́лезла из ю́бки;
3. перен., разг. вы́ехать;
в. на акалі́чнасцях — вы́ехать на обстоя́тельствах
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
індывідуа́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Уласцівы канкрэтнаму індывідууму; асабісты. Індывідуальныя рысы. Індывідуальны густ.
2. Які знаходзіцца ў асабістым карыстанні, распараджэнне асобны, не агульны. Індывідуальная гаспадарка. Індывідуальны транспарт. // Прызначаны для асабістага карыстання. Індывідуальны перавязачны пакет.
3. Які ажыццяўляецца, робіцца асобнымі людзьмі; не калектыўны. Індывідуальнае жыллёвае будаўніцтва. Індывідуальнае і брыгаднае спаборніцтва.
4. Асаблівы для кожнага індывідуума. Індывідуальны падыход. Індывідуальны план.
5. Асобны, адзінкавы. Індывідуальны выпадак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уручы́ць, уручу, уручыш, уручыць; зак., каго-што, каму-чаму.
Перадаць з рук у рукі, аддаць асабіста каму‑н. Уручыць пісьмо. Уручыць тэлеграму. Уручыць дыплом. □ [Пісар:] — Прабачайце, Андрэй Пятровіч, што патурбаваў вас: я павінен уручыць вам пакет, бо мне прадпісана аддаць яго пад распіску. Колас. / Пра медалі, ордэны. Перад вечарам генерал уручыў узнагароды. Мележ. // перан. Даверыць. Нам Радзіма ўручыла скаткі, Аўтаматы і спакой граніц. Бураўкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)