дайгра́цца і даігра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Легкадумнымі паводзінамі давесці сябе да якіх‑н. непрыемных вынікаў. Нервы не вытрымліваюць, бацька ціха плача: — А ну цябе к чорту, даіграўся, герой, цьфу! Як цяпер людзям у вочы глянуць?! Рызыкант. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

steel​1 [sti:l] n.

1. сталь

2. lit. шпа́га, меч

♦

a grip of steel жале́зная рука́;

nerves of steel жале́зныя не́рвы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паразі́ць, -ражу́, -разі́ш, -разі́ць; -разі́м, -разіце́, -разя́ць; -ражо́ны; зак.

1. каго-што і чым. Забіць, нанесці ўдар якой-н. зброяй; папаўшы ў што-н., знішчыць, разбурыць (кніжн.).

П. мішэнь.

2. каго-што. Разбіць, перамагчы (высок.).

П. ворага.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), каго-што. Выклікаць пашкоджанне, змяненне ў тканцы, органе (пра хваробу).

Параліч паразіў вочныя нервы.

|| незак. паража́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. паражэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ру́хаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. каго-што. Перамяшчаць, пхаючы ці цягнучы.

Р. воз.

2. што. Прыводзіць у рух, прымушаць дзейнічаць.

Р. пад’ёмны кран.

3. чым. Рабіць рухі, варушыць.

Р. пальцамі.

4. перан., што. Садзейнічаць развіццю чаго-н.

Р. навуку.

5. Тое, што і рухацца (у 2 знач.; разм.).

Будзем р. да вёскі.

|| наз. ру́ханне, -я, н.

|| прым. ру́хальны, -ая, -ае.

Рухальная сіла.

Рухальныя нервы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змата́ць сов.

1. смота́ть;

з. пра́жу — смота́ть пря́жу;

2. (отделить) отмота́ть, смота́ть;

з. паўклубка́ — отмота́ть (смота́ть) полклубка́;

3. перен. измота́ть, истрепа́ть;

хваро́ба яго́ зусі́м ~та́ла — боле́знь его́ совсе́м измота́ла (истрепа́ла);

○ з. ву́ды — смота́ть у́дочки;

з. не́рвы — измота́ть (истрепа́ть) не́рвы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымо́тваць несов.

1. выма́тывать;

2. (изнурять) выма́тывать; изма́тывать; (нервы — ещё) истрёпывать, издёргивать;

3. разг. выка́чивать;

1-3 см. вы́матаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разві́нчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад развінціць.

2. у знач. прым. Разм. Пазбаўлены душэўнай раўнавагі, маральна і фізічна знясілены. Развінчаныя нервы.

3. у знач. прым. Разм. Няцвёрды, віхлясты, расслаблены (пра хаду, рухі, жэсты і пад.). Гуляе ў скверы абармот Развінчанай паходкай. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ператраваць (?), параўн. іншую рэканструкцыю і іншае тлумачэнне: пірэтраваць, магчыма, ’вандраваць, валачыцца, падарожнічаць’ у песні: А мой міленькі трэніруе. Ой, нігды ў дому не пануе. Ой, ранюсенька од ’ежджае. Да перад сьветам прыяжджае (Федар. 7, Дад., 237). Да травіць, труць ’паіць атрутай’, перан. ’псаваць нервы, здзекавацца’, менш верагодна з польск. penetrować ’шнарыць, шукаць, абследаваць’ з наступнай менай семантыкі (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nerw, ~u

м.

1. нерв;

nerw błędny — блукаючы нерв;

nerw twarzowy — нерв твару;

nerw wzrokowy (słuchowy) — зрокавы (слыхавы) нерв;

2. ~y мн. нервы; нервовая сістэма;

mieć mocne (słabe) ~y — мець моцныя (слабыя) нервы;

3. разм. жылка; схільнасць; здольнасць; талент да чаго;

działać na ~y — дзейнічаць на нервы;

szarpać ~y — вымотваць нервы;

kłębek ~ów — камяк нерваў;

wojna ~ów — вайна нерваў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

цэнтрабе́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Накіраваны ў час руху ад цэнтра да перыферыі; проціл. цэнтраімклівы. Цэнтрабежная сіла. // Такі, дзеянне якога заснавана на руху ад цэнтра да перыферыі. Цэнтрабежны апарат. Цэнтрабежная помпа.

2. Які праводзіць узбуджэнне ад цэнтральнай нервовай сістэмы да розных органаў (пра нервы). Цэнтрабежныя нервовыя валокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)