паталагі́чны

(ад паталогія)

1) які мае адносіны да паталогіі;

п-ая анатомія — навука, якая вывучае змены будовы тканак і органаў у чалавека і жывёл, абумоўленыя рознымі захворваннямі;

2) перан. хваравіта-ненармальны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

gaga [ˈgɑ:gɑ:] adj. infml

1. ненарма́льны, вар’я́т; не ўсе до́ма

2. (about, over) у мо́цным захапле́нні ад чаго́-н./каго́-н.;

She’s gaga over him. Яна зусім страціла розум з-за яго.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

irregular

[ɪˈregjələr]

adj.

1) нераўнаме́рны; няро́ўны, нерэгуля́рны (пульс)

2) незвыча́йны

3) ненарма́льны

4) Milit. нерэгуля́рны (пра во́йска)

5) няпра́вільны (дзеясло́ў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

daft [dɑ:ft]adj. BrE, infml дурны́, ненарма́льны;

Don’t be so daft! Не будзь такім дурнем!; Не рабі глупства!

♦

as daft as a brush BrE, infml ≅ дурны́ як бара́н/як бот/як пень

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вуро́дзіна ’уродзіна, ненармальны, з фізічнымі недахопамі чалавек’ (Бяльк.). Экспрэсіўнае ўтварэнне ад уро́д ’тс’, адносна сінгулятыўнага суфікса ‑іна, які можа надаваць слову экспрэсіўнае значэнне, гл. Слаўскі, SP, 1, 120 і наст.; параўн. выкарыстанне значэння адзінкавасці для экспрэсіі ў словазлучэннях тыпу польск. разм. prosiaku jeden (літаральна ’парсюк адзін’ у дачыненні да таго, хто не ўмее сябе культурна паводзіць за сталом і г. д.). Прымаючы пад увагу геаграфію слова, можна дапусціць запазычанне з рус.; параўн. бел. народнае вы́радак ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пу́нця ’бесхарактарны, заняпалы чалавек’ (Цых.). Няясна, параўн., аднак, фармальна і семантычна блізкія балг. пу́нчо ’ненармальны, дурны чалавек’ (няяснага паходжання, гл. БЕР, 5, 854), в.-луж. punca, риса, н.-луж. punca ’weibliche Scham’ (з ням. Bume, puncen ’тс’, гл. Шустар-Шэўц, 2, 1186), славен. punca ’лялька, дзяўчына, каханка’ (з італ. pulcella ’дзяўчына, дзеўка’ < лац. pullus ’юнак’, гл. Бязлай, 3, 136) і пад., у аснове якіх, магчыма, экспрэсіўныя словы дзіцячай мовы, параўн. рус. дыял. пуня ’плаксівы чалавек, недарэка; ахламон’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

possessed

[pəˈzest]

adj.

1) апанта́ны (захапле́ньнем або́ нячы́стай сі́лай); ненарма́льны

2) (of) які́ вало́дае чым, які́ ма́е што

3) стры́маны, які́ вало́дае сабо́ю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

расстро́іцца, ‑строюся, ‑строішся, ‑строіцца; зак.

1. Страціць правільнасць пастраення, стаць беспарадкавым. Калона ў момант ажывілася, расстроілася. Сачанка. Рады адразу расстроіліся, і стракаты натоўп завіраваў на платформе. Карпаў.

2. Страціць свой строй, лад (пра музычныя інструменты). Піяніна расстроілася.

3. Парушыцца, перарвацца ў сваім ходзе, працэсе. Гутарка расстроілася. Сувязь расстроілася. // Не збыцца ў выніку якіх‑н. акалічнасцей. План расстроіўся. Вяселле расстроілася.

4. Прыйсці ў заняпад. Гаспадарка расстроілася.

5. Прыйсці ў ненармальны, хваравіты стан. Здароўе расстроілася.

6. Прыйсці ў дрэнны настрой, засмуціцца. Святлана так расстроілася, што нават не запытала, якая гэта работа. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lunatic

[ˈlu:nətɪk]

1.

n.

1) люна́тык, вар’я́т -а m.

2) неразьві́ты, дурны́ чалаве́к

2.

adj.

1) вар’я́цкі, ненарма́льны

a lunatic asylum — вар’я́цкі дом

2) дурны́, ідыяты́чны

a lunatic policy — ідыяты́чная палі́тыка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nuts [nʌts] adj. infml

1. дурнава́ты, ненарма́льны, крану́ты, звар’яце́лы;

I thought he was nuts. Я падумала, што ён звар’яцеў.

2. (about/on/over) апанта́ны; які́ страшэнна/шалёна/да вар’я́цтва захапля́ецца (чым-н.); які́ не па́мятае сябе́/тра́ціць ро́зум ад захапле́ння;

He’s nuts about cars. Ён да вар’яцтва захапляецца машынамі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)