дыстыля́т, ‑у, М ‑ляце, м.

Вадкі прадукт перагонкі. Бензін — дыстылят нафты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трубча́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Устаноўка для бесперапыннага перагону нафты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафтагазано́снасць, ‑і, ж.

Спец. Наяўнасць нафты і прыродных газаў у геалагічных адкладах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафтаналіўны́, ‑ая, ‑ое.

Абсталяваны для перавозкі нафты налівам (без тары). Нафтаналіўная баржа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафтасхо́вішча, ‑а, м.

Збудаванне з рэзервуарамі, прызначанае для захоўвання нафты або нафтапрадуктаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гудро́н, ‑у, м.

Чорнае смалістае рэчыва — астатак, які атрымліваецца пры перагонцы нафты.

[Фр. goudron.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мазу́т, -у, М -зу́це, м. і мазу́та, -ы, ДМ -зу́це, ж.

Астаткі ад нафты пасля адгонкі з яе бензіну, газу і газаліну.

|| прым. мазу́тны, -ая, -ае і мазу́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збо́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Кніга, у якой сабраны якія-н. творы, дакументы.

З. вершаў.

З. архіўных дакументаў.

2. Рэзервуар для збору якой-н. вадкасці, газу (спец.).

З. нафты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нафтахі́мія, ‑і, ж.

Спец. Галіна прамысловасці, якая займаецца хімічнай перапрацоўкай нафты і прыродных газаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здабы́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто займаецца здабычай чаго-н.

З. нафты.

2. Чалавек, які здабывае сродкі на жыццё (разм.).

|| ж. здабы́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. здабы́тчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)