старо́ста, ‑ы, ДМ ‑у, м.

Гіст. У Вялікім княстве Літоўскім і феадальнай Польшчы — службовая асоба, якая ўзначальвала адміністрацыю павета або ваяводства. Крыху пазней .. [Слонім] стаў каралеўскай эканоміяй, тут жыў каралеўскі намеснік — староста. «Помнікі». Князь аддаў загад старасту арыштаваць хлопца. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

surrogate [ˈsʌrəgət] n. fml (for/of)

1. сурага́т, заме́ннік;

a surrogate of butter заме́ннік ма́сла

2. наме́снік;

a surrogate guardian суапяку́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Vizepräsident

['fi:-]

m -en -en

1) віцэ-прэзідэ́нт

2) наме́снік старшыні́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Béigeordnete

sub m, f -n, -n гіст. наме́снік бургамі́стра; упаўнава́жаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ersátzmann

m -(e)s, -männer i -leute наме́снік; вайск. рэзерві́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ВО́ЛАСЦЕЛЬ,

службовая асоба на Беларусі, Украіне, у Расіі ў 14—16 ст., якая кіравала воласцю ад імя вял. князя ці ўдзельнага князя; тое, што і намеснік.

т. 4, с. 261

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

віцэ-

(ад лац. vice = узамен, замест)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «намеснік», «памочнік».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тава́рыш, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, блізкі каму-н. па агульнасці поглядаў, дзейнасці, умовах жыцця і пад.

Школьны т.

2. Пры савецкай уладзе: грамадзянін, чалавек у грамадстве, а таксама зварот да грамадзяніна (звычайна перад прозвішчам, званнем, назвай прафесіі).

Вітаць таварышаў з дружалюбных краін.

3. каго. У назвах службовых асоб: памочнік, намеснік (уст.).

Т. пракурора.

|| ж. тава́рышка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Lǘckenbüßer

m -s, -

1) зняв. (непаўнацэ́нны) наме́снік; «заты́чка»

2) тэатр. дублёр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

substitute​1 [ˈsʌbstɪtju:t] n.

1. наме́снік; засту́пнік;

as a substitute for smb. заме́ст каго́-н.

2. заме́на; падме́на;

a substitute player запасны́ (ігро́к)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)