афіт, ‑у, М афіце, м.

Мінерал розных адценняў светлай афарбоўкі; адзін з відаў змеевіка (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даламіт, ‑у, М ‑міце, м.

Мінерал шаравата-белага колеру, які складаецца з вуглякіслых солей кальцыю і магнію.

[Фр. dolomite.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магнетыт, ‑у, М ‑тыце, м.

Мінерал чорнага колеру, які ўтрымлівае жалеза і валодае магнітнымі ўласцівасцямі; магнітны жалязняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

странцыяніт, ‑у, М ‑ніце, м.

Бясколерны ці з зеленаватым, жаўтаватым, шараватым адценнем мінерал, які мае шкляны бляск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халцэдон, ‑у, м.

Мінерал, разнавіднасць кварцу. На беразе.. [хлопец] назбіраў шмат бела-ружовых халцэдонаў і дымных агатаў. Караткевіч.

[Грэч. chalkēdōn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храміт, ‑у, М ‑міце, м.

Мінерал цёмнага колеру, які ўтрымлівае ў сабе хром і жалеза; хромісты жалязняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zinnóber

m -s кінава́р (мінерал, фарба)

2) разм. лухта́, абы-што́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

трэмаліт, ‑у, М ‑ліце, м.

Мінерал белага або шаравата-белага колеру, разнавіднасцю якога з’яўляецца нефрыт; белая рагавая падманка.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барацыт, ‑у, М ‑цыце, м.

Мінерал, двайная соль хлорыстага і борнакіслага магнізо, якая выкарыстоўваецца для прыгатавання розных борных прэпаратаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апатыт, ‑у, М ‑тыце, м.

Мінерал, які з’яўляецца састаўной часткай большасці вывергнутых парод і выкарыстоўваецца для вырабу фасфатных угнаенняў.

[Ад грэч. apataō — падманваю (першапачаткова гэты мінерал з цяжкасцю адрознівалі ад іншых).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)