лазуры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал сіняга колеру; выкарыстоўваецца для дробных вырабаў, упрыгожанняў, прыгатавання фарбаў (ультрамарыну).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфалеры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал, звычайна карычневага або чорнага колеру з алмазным бляскам; цынкавая падманка.

[Ад грэч. sphaleros — зманлівы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змеявік,

мінерал .

т. 7, с. 96

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

крэ́мень,

мінерал.

т. 8, с. 536

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лабрадор,

мінерал.

т. 9, с. 83

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нефрыт,

мінерал.

т. 11, с. 305

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

даламі́т, ‑у, М ‑міце, м.

Мінерал шаравата-белага колеру, які складаецца з вуглякіслых солей кальцыю і магнію.

[Фр. dolomite.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магнеты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Мінерал чорнага колеру, які ўтрымлівае жалеза і валодае магнітнымі ўласцівасцямі; магнітны жалязняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афі́т, ‑у, М афіце, м.

Мінерал розных адценняў светлай афарбоўкі; адзін з відаў змеевіка (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

странцыяні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Бясколерны ці з зеленаватым, жаўтаватым, шараватым адценнем мінерал, які мае шкляны бляск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)