тэтраэдры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал з падкласа складаных сульфідаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халькапіры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал класа сульфідаў; медны калчадан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліксе́н, ‑у, м.

Спец. Найбольш распаўсюджаны мінерал з групы самароднай плаціны.

[Ад грэч. polýs — многа і xénos — чужы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тытанамагнеты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Мінерал падкласа складаных вокіслаў; разнавіднасць магнетыту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кааліні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Мінерал, састаўная частка большасці глін, асабліва каалінавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрызако́ла, ‑ы, ж.

Мінерал класа сілікатаў блакітнага, зялёнага, сіняга колеру; медная руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпа́тавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да шпату ​1. Шпатавы мінерал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малібдэні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Мінерал свінцова-шэрай афарбоўкі, з якога атрымліваюць малібдэн.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

селе́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сваім саставе селен. Селеністы мінерал. Селеністая медзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Minerál

n -s, -e i -li¦en мінера́л; pl вы́капні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)