defunct

[dɪˈfʌŋkt]

adj.

1) мёртвы, мяртвы́

2) вы́мерлы

3) паме́рлы, ужо́ няі́сны

a defunct newspaper — ужо́ няі́сная газэ́та

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мярцвя́к, мірцьвяк ’нябожчык’ (ТСБМ, Кліх, Бяльк.; паўн.-усх., КЭС), дзятл. мертвя́к ’зерне, якое не дае ўсходаў’ (Сл. ПЗБ). Укр. мертвʼя́к, рус. анеж. мертвя́к. Усх.-славянскае. Да мёртвы (гл.). Аб суфіксе ‑akъ гл. Слаўскі, SP, 1, 89; Сцяцко, Афікс. наз., 130–131.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Збэ́йсаць ’згубіць’, мсцісл. ’дарэмна растраціць’ (Юрч. Фраз. 2), збайса́ць ’згубіць, аддаць, знасіць’ (Мат. Гом.), ’здратаваць, стаптаць, знішчыць’ (Бяльк.). Няясна. Магчыма, ад бэйбас, байбак ’гультай’ (гл.): *з‑бэйбас‑аць ’прагультаяваць’? Параўн. яшчэ лат. bèigts ’закончаны, згублены, мёртвы’, beĩgas ’канец, смерць’. Гл. яшчэ збэ́рсаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

некрафо́бія

(н.-лац. necrophobia, ад гр. nekros = мёртвы + phobos = страх)

неадольная боязь трупаў і пахавальных рэчаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

безжи́зненный

1. (лишённый признаков жизни, мёртвый) змярцве́лы, пазба́ўлены жыцця́, безжыццёвы, нежывы́;

2. (мертвенный, омертвелый) мёртвы, нежывы́; (застывший) вя́лы, мля́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kamienny

kamienn|y

1. каменны;

~e serce перан. каменнае сэрца;

2. перан. мёртвы; глыбокі;

~y sen — мёртвы сон;

węgiel ~y — каменны вугаль;

epoka ~a — каменны век

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

capital​2 [ˈkæpɪtl] n. капіта́л;

circulating/floating capital абаро́тны капіта́л;

fixed/idle/share capital асно́ўны/мёртвы/акцыяне́рны капіта́л

♦

make capital (out) of smth. нажыва́ць капіта́л на чым-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ogórkowy

ogórkow|y

агурочны;

zupa ~a — расольнік;

sezon ~y перан. мёртвы сезон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

безува́жны, ‑ая, ‑ае.

Які не праяўляе ніякай цікавасці да каго‑, чаго‑н.; раўнадушны. Не падымаючы вачэй, з апушчанай галавой рушыў Саўка з лесу.. Ён быў дужа стомлены, атупелы, безуважны, прыбіты. Колас. // Які выказвае безуважнасць. Каршукоў глядзеў на мёртвы горад, на абгарэлыя чорныя коміны абыякавымі, безуважнымі вачамі. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штыль I, род. шты́лю м., мор. штиль;

○ мёртвы ш. — мёртвый штиль

штыль II, род. шты́ля м.

1. о́стрый сте́ржень;

2. тех. шип

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)