тэрытарыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пэўнай зямельнай прасторы, да тэрыторыі, звязаны з ёй. Тэрытарыяльныя межы. Тэрытарыяльная цэласнасць. // Звязаны з дадзенай, пэўнай тэрыторыяй, мясцовы. Тэрытарыяльныя дыялекты. Тэрытарыяльная партыйная арганізацыя.

•••

Тэрытарыяльныя воды — частка мора ці акіяна, на якую распаўсюджваецца суверэнітэт прыбярэжнай дзяржавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндэ́мікі

(ад гр. endemos = мясцовы)

расліны або жывёлы, пашыраныя толькі ў пэўнай мясцовасці (параўн. касмапаліты 2).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

éinheimisch

a

1) айчы́нны

2) тутэ́йшы, мясцо́вы

sich ~ fühlen — ата́барыцца, акліматызава́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éinheimische

sub m, f -n, -n мясцо́вы жыха́р, мясцо́вая жыха́рка, ту́былец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Lokálverkehr

m -s

1) чыг. мясцо́выя зно́сіны

2) мясцо́вы (тавара)абаро́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тыпі́ро ‘зараз, цяпер’ (кам., Жыв. сл.). Мясцовы варыянт слова, фанетычна блізкі да паўд.-макед. типъ́ра, типу́ра ‘тс’ (< te‑pьrv‑ з дэйктычнай часціцы і прыметніка *pъrvь або *pъrvъ, гл. БЕР, 7, 955). Гл. тапер, тэпэр, цяпер.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лака́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Уласцівы толькі пэўнаму месцу; абмежаваны, мясцовы. Лакальныя асаблівасці быту. Лакальныя войны. □ Рэвалюцыйная сітуацыя мела лакальныя тэндэнцыі і не магла вывесці паўстання за межы рыбацкіх раёнаў. У. Калеснік.

2. У жывапісе — асноўны, характэрны для данага прадмета (пра колер, тон). Лакальны колер.

[Лац. localis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

local​2 [ˈləʊkl] adj. мясцо́вы, лака́льны;

the local authority мясцо́выя ўла́ды;

local government мясцо́вае самакірава́нне;

local showers ме́сцамі дажджы́;

2 o’clock local time2 гадзі́ны па мясцо́вым ча́се

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

БАРГУЗІ́Н,

мясцовы халодны ўсх. або паўн.-ўсх. вецер тыпу бара, які дзьме пераважна на сярэднюю ч. воз. Байкал з боку даліны р. Баргузін. Скорасць ветру звычайна меншая за 20 м/с, працягласць — менш як суткі, часцей бывае ноччу. Значнай сілы дасягае восенню.

т. 2, с. 305

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

local​1 [ˈləʊkl] n.

1. звыч. pl. тутэ́йшы, тубы́лец, мясцо́вы жыха́р

2. BrE, infml бліжэ́йшы паб, бліжэ́йшая піўна́я

3. AmE пры́гарадны аўто́бус/цягні́к (які спыняецца на ўсіх прыпынках)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)