прыле́глы, -ая, -ае.

1. Які прылягае да чаго-н., мяжуецца з чым-н.

Прылеглыя астравы.

2. У матэматыцы: які прымыкае; сумежны.

П. вугал.

3. Які сапсаваўся ад доўгага ляжання.

Прылеглая мука.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пы́цель, пы́тля і пы́тлю, мн. пы́тлі, пы́тляў, м.

1. пы́тля. Вальцовы млын для пытлявання.

2. пы́тлю. Пытляваная мука.

◊

Даць (задаць) пытлю каму (разм.) — даць наганяй, аб’явіць вымову.

|| прым. пы́цельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шатро́ўка ж кул (мука) Schrót(mehl) n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пытлёўка ж.

1. спец. (действие) пеклёвка;

2. разг. пеклева́нная мука́, пеклева́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

збо́жжа, -а, н.

1. Агульная назва хлебных злакавых раслін, з зерня якіх вырабляюцца мука і крупы.

2. зб. Зерне, насенне гэтых раслін.

Сеяць з.

Змалоць з.

|| прым. збо́жжавы, -ая, -ае.

Збожжавыя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

фасфары́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фасфарыту. // Прыгатаваны з фасфарыту. Фасфарытная мука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ячме́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм. Ячменная салома, ячменныя крупы, ячменная мука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Stärkemehl

n -s бульбяна́я мука́, крухма́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

męka

ж. мука, пакута

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bone powder

касьцяна́я мука́ (для ўгнае́ньня)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)