кафта́н

(тур., кр.-тат. kaftan, ад перс. kaftan)

даўнейшая верхняя мужчынская і жаночая вопратка з доўгімі поламі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

маге́рка

(польск. magierka, ад венг. magyar = венгр)

высокая валеная з воўны мужчынская шапка, якую насілі раней сяляне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сперматазо́ід

(ад гр. sperma, -atos = семя + zoon = жывёла + -оід)

мужчынская палавая клетка чалавека, жывёл і многіх раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мужско́й мужчы́нскі;

мужско́й род грам. мужчы́нскі род;

мужско́й пол а) биол. мужчы́нскі пол; б) собир., прост. мужчы́ны, род. мужчы́н;

мужска́я ри́фма поэт. мужчы́нская ры́фма.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Нейлон ’штучнае сінтэтычнае валакно’ (ТСБМ), нейлонка ’нейлонавая мужчынская кашуля’ (лаг., Жыв. сл.). Запазычана праз рус. нейлон з англ. nylon — штучна створанай назвы; націск на апошнім складзе, магчыма, сведчыць пра французскае пасрэдніцтва пры запазычанні ў рускую мову.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

маге́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Круглая высокая мужчынская шапка з лямцу, якую насілі раней сяляне; род капелюша. Адзеты [малады селянін] ў вышываную сарочку, на плячах — світка з саматканага сукна, падперазаная поясам, на нагах — лапці з аборамі да каленяў, на галаве — магерка. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антэразо́ід

[ад гр. antheros = які цвіце + (спермата)зоід]

мужчынская рухомая палавая клетка, якая ўтвараецца ў антэрыдыях некаторых раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

virility

[vəˈrɪləti]

n., pl. -ties

1) узмужне́ласьць, ста́ласьць f.

2) мужчы́нская сі́ла, ду́жасьць, му́жнасьць f.

3) мо́цнасьць, ду́жасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Бу́рка ’верхняя жаночая або мужчынская вопратка’ (Жд., Шат.), ’сярмяга’ (КЭС), ’мужчынская вопратка з брызенту’ (Інстр. I), ’розныя віды вопраткі’ (Сцяшк. МГ, Янк. Мат., Мат. Гродз., Сакал., Бесар.). Рус. бу́рка, укр. бу́рка. Тлумачыцца як вытворнае ад бу́ры (’бурая вопратка’). Брукнер, 49; Мацэнаўэр, Cizí sl., 124; Рудніцкі, 261; Фасмер, 1, 245. Іншыя думаюць пра запазычанне з усх. моў (Міклашыч, Türk. El., Nachtr., 1, 14; Гараеў, 34; Локач, 19: < перс. bärk ’плячо’) або з венг. мовы ці цюрк. моў (Дзмітрыеў, Тюрк. эл., 39: з венг. burok). Булыка (Запазыч., 52) лічыць, што бел. бурка < польск. burka (а гэта з тур.). Няпэўна. Параўн. Брукнер, 49.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shirt

[ʃɜ:rt]

n.

1) мужчы́нская кашу́ля, саро́чка f.

2) жано́чая блю́зка ў падо́бным сты́лі

- keep one’s shirt

- lose one’s shirt

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)