металарэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для апрацоўкі металаў рэзаннем. Металарэзныя станкі. Металарэзны інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

немета́лы, ‑аў; адз. неметал, ‑у, м.

Хімічныя элементы, якім не характэрны ўласцівасці металаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склеро́метр, ‑а, м.

Назва розных прыбораў для вымярэння цвёрдасці металаў, мінералаў і пад.

[Ад грэч. sklērós — цвёрды і métron — мера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электраіскравы́, ‑ая, ‑ое.

Звязаны з дзеяннем электрычнай іскры. Электраіскравая апрацоўка металаў. Электраіскравая ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Metállhütte

f -, -n заво́д па вы́плаўцы каляро́вых мета́лаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ро́дый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, цяжкі тугаплаўкі метал серабрыста-белага колеру з групы плацінавых металаў.

[Грэч. rhodon — ружа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электраметалу́ргія, ‑і, ж.

Галіна металургіі, якая займаецца здабываннем металаў і розных сплаваў пры дапамозе электраэнергіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ювелі́рны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да вырабаў з каштоўных металаў і камянёў.

Ювелірная майстэрня.

Ювелірныя вырабы.

2. перан. Тонкі, дасканалы, такі, як у ювеліра; умела і старанна апрацаваны.

Ювелірная работа.

Ювелірнае выкананне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

металаапрацо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

Тэхналагічны працэс змены форм, размераў і якасцей металаў і сплаваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метало́ід, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец. Устарэлая назва хімічнага элемента, які не адносіцца да металаў; неметал.

[Ад грэч. metallon — метал і eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)