Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сын, -а, мн. сыны́, -о́ў, м.
1. Асоба мужчынскага полу ў адносінах да сваіх бацькоў.
Малодшы с. вучыцца ў школе.
2. звычайна мн., перан., чаго. Чалавек як носьбіт характэрных рыс свайго асяроддзя, грамадства, народа і пад. (высок.).
Сыны Беларусі.
Сыны свайго часу.
|| ласк.сыно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м. (да 1 знач.), сыно́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. (да 1 знач.).
|| прым.сыно́ўскі, -ая, -ае (да 1 знач.).
Сыноўскія абавязкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Пра́паршчык ’вайсковец на службе звыш устаноўленага тэрміну ў царскай арміі, самы малодшы афіцэрскі чын’ (ТСБМ). З рус.пра́порщик ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 74), якое ўтворана ад пра́пор ’сцяг’ і калькуе ням.Fähnrich ’прапаршчык’, г. зн. той, хто носіць сцяг’ < Fähne ’сцяг’. Аб рус. слове гл. Фасмер, 3, 354.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ме́зенец ’пяты, самы малы палец на руцэ і назе’ (ТСБМ, Нас., Растарг.), арш.ме́зініц, уздз.мі́зі́нец, мазыр.мезі́нчык, шальч.мязі́нчык (КЭС, Сл. ПЗБ), ме́зенік, мізіні́к ’тс’ (ТС), ме́зінец ’меншы, апошні сын’, мі́зіная (дачка) ’апошняя’ (Нас., Растарг., Федар. 2). Укр.мизи́нець ’тс’, ’мезенец’, рус.мизи́нец ’тс’, мизи́нный ’малодшы’, рус.ц.-слав.мѣзиньць, польск.miziniec ’тс’, ст.-чэш.mězenec, mezenec, чэш. ’безымянны палец’, славен.mezȋnec, mezȋnek ’малодшы сын’, ’мезенец’, серб.-харв.мје̏зимац, мљѐзимац, мѐзимац ’тс’, ’маленькі’, чак.mezinac, mazinac, лікск. мези́нак, балг.мизи́нец ’апошні сын’. Прасл.měz‑in‑ьcь (параўн. літ.mažỹnikas ’маленькі’). Утварылася ў выніку намінацыі словазлучэння mezinъ pьrstъ (або palьcь). Да ме́дзены (гл.). Параўн. таксама Мартынаў, Балто-слав.-ит. изогл., 30–31.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
d. J.
=
1.
dieses Jahres – гэтага года
2.
der Jüngere – малодшы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
junior1[ˈdʒu:niə]n.
1.sport юніёр
2.AmE, infmlмало́дшы сын
♦ Her husband is 5 years her junior. Яе муж на 5 гадоў маладзейшы за яе.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
kapral
м. капрал (адпаведнамалодшы сяржант);
mały kapral — маленькі капрал (пра Напалеона)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
АГНІШЧА́НІН,
першапачаткова малодшы дружыннік стараж.-рус. князя, які кіраваў княжацкай гаспадаркай, дваром, слугамі. У 11—13 ст. старшы дружыннік, «княжой муж», баярын. Аб прывілеяваным становішчы агнішчаніна сведчыць Руская праўда, якая за яго забойства вызначала двайны штраф у 80 грыўняў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
субалтэ́рн
(ад суб- + лац. alter = іншы)
падначалены, несамастойны;
с.-афіцэр — малодшы афіцэр у роце, эскадроне, батарэі ў некаторых арміях, у тым ліку і ў рускай дарэвалюцыйнай.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ВАЕННАСЛУ́ЖАЧЫ,
асоба, якая знаходзіцца на абавязковай вайсковай службе. Кожнаму ваеннаслужачаму прысвойваецца званне воінскае. Ва Узбр. Сілах Рэспублікі Беларусь ваеннаслужачыя падзяляюцца на салдатаў, матросаў, сяржантаў, старшын, прапаршчыкаў, мічманаў, на афіцэрскі склад (малодшы, старшы, вышэйшы). Усе ваеннаслужачыя Узбр. Сіл Беларусі прымаюць прысягу ваенную.