аку́кліцца, ‑ліцца; зак.

Спец. Ператварыць з лічынкі ў кукалку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асцяблі́цца, ‑ліцца; зак.

Развіваючыся, выйсці ў сцябло (аб раслінах).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заму́ляцца, ‑яецца і заму́ліцца, ‑ліцца; зак.

Пачаць муляцца, муліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацухмо́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Разм. Зацухмоліць сябе; зашмальцавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зво́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Тое, што і звольніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́дасканаліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Стаць тонкім, вострым, успрыімлівым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́паліцца, ‑ліцца; безас. зак.

Кончыць паліцца. Выпалілася ў печы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскабалі́цца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Вызваліцца ад кабальнай залежнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скруглі́цца, ‑ліцца; зак.

Разм. Зрабіцца круглым; набыць круглявую форму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мы́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак.

1. каго-што. Церці мылам з вадою.

М. рукі.

2. што. Распускаць мыла ў вадзе.

М. ваду.

◊

Мыліць (намыліць) шыю каму (разм.) —

1) біць каго-н., сурова распраўляцца;

2) моцна прабіраць каго-н., строга выгаворваць.

|| зак. намы́ліць, -лю, -ліш, -ліць.

|| звар. мы́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца (да 1 знач.); зак. намы́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)