Schúlungskurs

m -(e)s, -e

1) вучэ́бны курс

2) курс павышэ́ння кваліфіка́цыі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

каці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Вызначыць (вызначаць) біржавую цану (курс) каштоўных папер, тавараў, замежнай валюты.

[Фр. coter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́кцыя ж., в разн. знач. ле́кция;

прачыта́ць ~цыю — прочита́ть ле́кцию;

~цыі па белару́скай літарату́ры — ле́кции по белору́сской литерату́ре;

раскла́д ~цый — расписа́ние ле́кций;

літаграфава́ны курс ~цый — литографи́рованный курс ле́кций

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

факультаты́ўны

(лац. facultativus)

неабавязковы, дадатковы (напр. ф. курс лекцый).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Kurs

m -es, -e

1) ав. курс

~ auf etw. (A) néhmen* [hálten*] — браць [трыма́ць] курс на што-н.

den ~ féstlegen — пракла́дваць курс

2) курс, накіру́нак (палітыкі)

den ~ verfólgen — ажыццяўля́ць [право́дзіць] курс

3) курс, каціро́ўка (вартасцяў на біржы)

die ~e fállen* — курс а́кцый па́дае

áußer ~ sétzen — зняць з абарачэ́ння

bei j-m hoch im ~ stéhen* — карыста́цца вялі́кай пава́гай у каго́-н.

4) курс ле́кцый

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

неабавязко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які не з’яўляецца абавязковым, неабходным. Неабавязковы вывад. // Які не падлягае абавязковаму вывучэнню. Неабавязковы прадмет. Неабавязковы курс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Flúgstrecke

f -, -n курс [маршру́т] самалёта

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

факультаты́ў

(лац. facultativus = магчымы)

неабавязковы для наведвання, звышпраграмны навучальны курс.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

stabilize, BrE -ise [ˈsteɪbəlaɪz] v. стабілізава́ць, станаві́цца стабі́льным;

stabilize the dollar стабілізава́ць курс до́лара

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vector [ˈvektə] n.

1. math. ве́ктар

2. biol. перано́счык інфе́кцыі

3. mil. курс, напра́мак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)