Kurs
m -es, -e
1) ав. курс
~ auf etw. (A) néhmen* [hálten*] — браць [трыма́ць] курс на што-н.
den ~ féstlegen — пракла́дваць курс
2) курс, накіру́нак (палітыкі)
den ~ verfólgen — ажыццяўля́ць [право́дзіць] курс
3) курс, каціро́ўка (вартасцяў на біржы)
die ~e fállen* — курс а́кцый па́дае
áußer ~ sétzen — зняць з абарачэ́ння
bei j-m hoch im ~ stéhen* — карыста́цца вялі́кай пава́гай у каго́-н.
4) курс ле́кцый
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
неабавязко́вы, ‑ая, ‑ае.
Які не з’яўляецца абавязковым, неабходным. Неабавязковы вывад. // Які не падлягае абавязковаму вывучэнню. Неабавязковы прадмет. Неабавязковы курс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Flúgstrecke
f -, -n курс [маршру́т] самалёта
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
stabilize, BrE -ise [ˈsteɪbəlaɪz] v. стабілізава́ць, станаві́цца стабі́льным;
stabilize the dollar стабілізава́ць курс до́лара
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
vector [ˈvektə] n.
1. math. ве́ктар
2. biol. перано́счык інфе́кцыі
3. mil. курс, напра́мак
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
факультаты́ўны
(лац. facultativus = магчымы)
неабавязковы, дадатковы (напр. ф. курс лекцый).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
зачи́слить сов., в разн. знач. залічы́ць;
зачи́слить на дово́льствие воен. залічы́ць на забеспячэ́нне;
зачи́слить на пе́рвый курс залічы́ць на пе́ршы курс;
зачи́слить на теку́щий счёт бухг. залічы́ць на бягу́чы раху́нак;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
афрыканіза́цыя, ‑і, ж.
Курс афрыканскіх краін на падрыхтоўку ўласных кадраў ва ўсіх галінах грамадскага жыцця, на адраджэнне і развіццё нацыянальнай культуры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зюйд-ве́ст, ‑у, М ‑сце, м.
Спец.
1. Паўднёвы захад, паўднёва-заходні напрамак. Курс на зюйд-вест.
2. Паўднёва-заходні вецер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праслу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. каго-што. Успрыняць слыхам. Праслухаць оперу. Праслухаць прамову. Праслухаць лектара.
2. што. Прайсці курс якой‑н. навукі, слухаючы лекцыі. Праслухаць курс батанікі. Праслухаць курс літаратуры.
3. каго-што. Абследаваць, вызначыць на слых стан якога‑н. унутранага органа. Праслухаць лёгкія. Праслухаць хворага.
4. што. Не пачуць, прапусціць. Прыліп на месцы і Паўлюк, нават пабаяўся павярнуцца, каб раптам не праслухаць галоўнага. Шамякін.
5. Выведаць што‑н. Праслухаць аб прыездзе артыстаў.
6. што і без дап. Слухаць некаторы час. Праслухаць дзве гадзіны радыё.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)