Verbum

ма́тавы, -ая, -ае.

1. Без глянцу, бляску.

М. колер твару.

2. Паўпразрысты.

Матавае шкло.

|| наз. ма́тавасць, -і, ж.

медзяні́сты, -ая, -ае.

1. У склад якога ўваходзіць медзь.

Медзяністая сажа.

2. Падобны колерам на медзь.

М. колер.

рубі́н, -у, м.

Каштоўны камень чырвонага колеру.

|| прым. рубі́навы, -ая, -ае.

Р. колер (чырвоны). Р. пярсцёнак (з рубінам).

зеляні́ць, зеляню́, зяле́ніш, зяле́ніць; незак., што.

Рабіць зялёным, фарбаваць у зялёны колер.

|| зак. пазеляні́ць, -зеляню́, -зяле́ніш, -зяле́ніць; -зяле́нены.

жаўці́ць, жаўчу́, жо́ўціш, жо́ўціць; незак., што.

Рабіць жоўтым, афарбоўваць у жоўты колер.

|| зак. вы́жаўціць, -жаўчу, -жаўціш, -жаўціць; -жаўцены (разм.).

пазеляне́лы, -ая, -ае.

1. Пакрыты зялёнай цвіллю, раскаю, мохам і пад.

Пазелянелая страха.

2. Пра колер твару: бледны, зямлістага адцення.

александры́т, -у, М -ры́це, м.

Каштоўны камень, які змяняе свой колер ад ізумруднага (днём) да цёмна-чырвонага (пры штучным асвятленні).

ара́нжавы, -ая, -ае.

Які мае чырвона-жоўтую (адну з сямі асноўных колераў спектра) афарбоўку; падобны да колеру апельсінаў.

А. колер.