дапасава́нне, -я, н. (спец.).

Від падпарадкавальнай сінтаксічнай сувязі, пры якой залежнае слова ставіцца ў тых жа граматычных формах, у якіх стаіць галоўнае слова, напр.: новы дом, цікавая кніга, беларускі народ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тры́лер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Кніга ці фільм з займальным дэтэктыўным сюжэтам, які трымае чытача ці гледача ў напружанні, з хуткім і непрадказальным развіццём дзеяння.

|| прым. тры́лерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лячэ́бнік, ‑а, м.

Уст. Кніга, у якой апісаны папулярныя спосабы лячэння розных хвароб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hardback [ˈhɑ:dbæk] n. кні́га ў цвёрдым пераплёце/цвёрдай во́кладцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

antiquarian [ˌæntiˈkweəriən] adj. антыква́рны;

an antiquarian book букіністы́чная кні́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Талму́д ’звод бытавых, прававых прадпісанняў і правіл у іудзеяў’, ’вялікі рукапіс, кніга’ (ТСБМ), ’свяшчэнная кніга веруючых яўрэяў; цяжкі для разумення тэкст, пісанне’ (Скарбы), тальму́д ’свяшчэнная кніга ў іудзеяў’ (Некр. і Байк.). Ст.-бел. талмутъ, талматъ, талмотъ, толмутъ ’тс’ запазычана ў канцы XV ст. або непасрэдна з ідыш Talmud ’вучэнне; святая кніга ў габрэяў’ (Астравух, Ідыш-бел. сл.), або адтуль жа праз ст.-польск. talmud, talmut ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 175, 184), што да іўр. talmū́dh ’вучэнне’ < lāmádh ’вучыўся’ (ЕСУМ, 5, 509; Голуб-Ліер, 477).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трэ́бнік ‘кніга, у якой сабраны малітвы для адпраўлення трэб’ (ТСБМ, Нас., Некр. і Байк.), ст.-бел. требникъ ‘тс’, ‘ахвярнік’ (ГСБМ). Са ст.-слав. трѣбьникъ, ‘кніга рытуалаў у грэчаскай царкве’. Да трэ́ба 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Méldebuch

n -(e)s, -bücher дамава́я кні́га, кні́га для прапі́скі, спіс жыхаро́ў (у доме)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

шнуравы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да шнура, зроблены з яго. Шнуравая праводка злектрычнасці. Шнуравое пакрыццё. Шнуравыя рамяні. // Прызначаны для шнура. Шнуравыя ніткі. Шнуравое валакно.

2. Змацаваны, сцягнуты шнурам; прашнураваны. Шнуравы сшытак.

•••

Шнуравая кніга гл. кніга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

księga

księg|a

ж.

1. кніга; кніжка;

~a telefoniczna — тэлефонная кніга; тэлефонны даведнік;

~a pamiątkowa — а) кніга, прысвечаная чыйму юбілею;

б) кніга водгукаў;

~a kasowa — касавая кніга;

~a główna бух. галоўная кніга; гросбух;

~a ziemska — зямельная кніга;

~a handlowa — гандлёвая кніга;

~a podatkowa — падатковая кніга;

~a rachunkowa — уліковая кніга, кніга ўліку;

prowadzić ~i — весці бухгалтэрыю;

rewizja ksiąg — аўдытарская рэвізія (праверка); аўдыт;

zamykać ~i — падвесці баланс;

~i wieczyste гіст. кадастравыя кнігі;

2. ~i анат. страўнік жвачных жывёлін; кнігі, кніжкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)