напая́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што і чаго.

Паяннем прымацаваць або, прыпайваючы, падоўжыць што-н.

Н. канец восі.

|| незак. напа́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. напа́йванне, -я, н. і напа́йка, -і, ДМ -па́йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяртлю́г, вертлюга́, мн. вертлюгі́, вертлюго́ў, м. (спец.).

1. Рухомы канец сцегнавой косці, які ўваходзіць у чашку таза.

2. Злучальнае звяно дзвюх частак механізма, якое дазваляе адной з іх вярцецца вакол сваёй восі.

|| прым. вяртлю́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

weepy [ˈwi:pi] adj. плаксі́вы, слязлі́вы;

a weepу ending сентымента́льны кане́ц (п’есы, фільма і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

westernmost [ˈwestənməʊst] adj. са́мы захо́дні;

the westernmost tip of the island са́мы захо́дні кане́ц во́страва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

перава́жыцца сов.

1. взве́ситься вновь;

2. переве́ситься;

кане́ц бервяна́ ~жыўся ўніз — коне́ц бревна́ переве́сился вниз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

схо́дзіцца, сходжуся, сходзішся, сходзіцца.

Незак. да сысціся.

•••

Канцы з канцамі не сходзяцца гл. канец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́каўка, -і, ДМ -каўцы, мн. -і, -кавак, ж.

1. Плод маку: каробачка, дзе знаходзіцца насенне.

2. Купал царквы (разм.).

Зіхацелі царкоўныя макаўкі.

3. Верхняя частка, вяршыня чаго-н. (разм.).

Сухая м. дрэва.

4. Канец кораня конскага хваста.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bring down the curtain on

пакла́сьці кане́ц чаму́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

finish​1 [ˈfɪnɪʃ] n. кане́ц, завяршэ́нне, фі́ніш

♦

from start to finish з пача́тку да канца́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

закляпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Распляскаць канец заклёпкі, шпяня і пад., змацоўваючы імі што-н.

З. болт.

|| незак. заклёпваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заклёпванне, -я, н. і заклёпка, -і, ДМ -пцы, ж.

|| прым. заклёпачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)