глянцго́льд

(ням. Glanzgold, ад Glanz = бляск + Gold = золата)

вязкая бурая вадкасць, у якой ёсць золата; выкарыстоўваецца для роспісу на фарфоры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

чыстапро́бны, ‑ая, ‑ае.

Найвышэйшай пробы, найвышэйшай якасці, без дамешак (пра золата, серабро). Чыстапробнае золата. // перан. Іран. Які мае ўсе прыкметы, якасці (звычайна адмоўныя); сапраўдны. Чыстапробны нягоднік. □ [Субяседнік:] — Так і жывём і нікога не баімся, нават самога паліцэйскага, бо ў нас патэнты і мы не хто іншыя, як чыстапробныя бізнесмены. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

монаметалі́зм, ‑у, м.

Спец. Грашовая сістэма, пры якой у аснову грашовага абарачэння пакладзены адзін валютны метал (золата або серабро).

[Ад грэч. mónos — адзін і лац. metallum — метал.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нізкапро́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае нізкую пробу (пра золата, серабро).

2. перан. Разм. Невысокай якасці; дрэнны. Нізкапробная драматургія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаро́дкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да самародка, уласцівы яму. Самародкавае золата. □ Самародкавы талент мастака заблішчэў усімі фарбамі. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укра́пванне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. украпваць — украпаць.

2. Тое, што і украпіна. Украпванні золата. Украпванні крышталяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаро́дак, -дка м., в разн. знач. саморо́док;

с. зо́лата — саморо́док зо́лота;

пісьме́ннік-с. — писа́тель-саморо́док

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

glitter​2 [ˈglɪtə] v. блішча́ць, блішчэ́ць, ззяць

♦

all that glitters is not gold не ўсё зо́лата, што блішчы́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

extraction [ɪkˈstrækʃn] n.

1. (from) выця́гванне; здабы́ча, здабыва́нне;

oil/gold/uranium extraction здабы́ча на́фты/зо́лата/ура́ну

2. fml пахо́джанне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

схо́ванка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Месца, дзе можна знайсці прытулак, схавацца ад каго-, чаго-н.

С. ад дажджу.

У гушчары добрая с. ад спёкі.

2. Таемнае месца; збудаванне для ўкрыцця каго-, чаго-н.

Трымаць золата ў схованцы.

Патайная с. для грошай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)