кашало́т, ‑а, М ‑лоце, м.

Буйное марское млекакормячае атрада кітоў, якое мае прамысловае значэнне.

[Фр. cachalot.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакт, ‑а, М пакце, м.

Міжнародны дагавор, пагадненне, які мае звычайна вялікае палітычнае значэнне.

[Ад лац. pactum — дагавор.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перавялі́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Надаць чаму‑н. празмернае значэнне. Перавялічыць заслугі, магчымасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

olbrzymi

велічэзны, гіганцкі;

~e znaczenie — вялікае значэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

detract [dɪˈtrækt] v. (from)

1. прыніжа́ць (значэнне, ролю)

2. зніжа́ць (якасць, вартасць і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

марфе́ма, ‑ы, ж.

Частка слова (корань, суфікс або прыстаўка), якая мае лексічнае або граматычнае значэнне.

[Ад грэч. morphē — форма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

...метрыя, ‑і, ж.

Другая састаўная частка складаных назоўнікаў, якія маюць значэнне вымярэнняў, напрыклад: геаметрыя, планіметрыя.

[Ад грэч. metréō — мераю, вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўназна́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае самастойнае значэнне; знамянальны (у 3 знач.). Паўназначныя часціны мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скаля́р, ‑а, м.

Велічыня, кожнае значэнне якой, у адрозненне ад вектара, характарызуецца адным сапраўдным лікам.

[Ад лац. scalaris — ступеньчаты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эгаты́зм, ‑у, м.

Кніжн. Перабольшаная думка пра сваю асобу, пра свае вартасці і значэнне; самаўлюбёнасць.

[Англ. egotism ад лац. ego — я.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)