наста́ўніцтва, ‑а, н.

1. Праца, занятак настаўніка; прафесія настаўніка. Займацца настаўніцтвам. Першы год настаўніцтва. □ Настаўніцтва як форма выхавання непаўналетніх вельмі пашырана на аўтазаводзе. «Маладосць».

2. зб. Школьныя настаўнікі. Якуб Колас знаходзіць час для сувязей са школьнымі калектывамі, настаўніцтвам. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрыка́яны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які ад хвалявання не знаходзіць сабе месца, не ведае, што рабіць. І да таго не сядзелася Алесю на месцы, што ён некалькі разоў выходзіў на вуліцу, вяртаўся назад і хадзіў па хаце, як непрыкаяны. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

haggle

[ˈhægəl]

1.

v.i.

таргава́цца

2.

v.t.

1) знахо́дзіць хі́бы ў тава́ры; чапля́цца

2) няўме́ла рэ́заць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

troubleshooter

[ˈtrʌbəl,ʃu:tər]

n.

чалаве́к, які́ знахо́дзіць прычы́ны недахо́паў, няспра́ўнасьцяў і ліквіду́е іх; выраша́льнік праблемаў; узгадня́льнік канфлі́ктаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unabsétzbar, únabsetzbar

a

1) нязме́нны

2) які́ не знахо́дзіць збы́ту

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

heráusfinden

*

1.

vt выяўля́ць; здага́двацца

2.

(sich) знахо́дзіць вы́йсце, арыентава́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entdécken

1.

vt адкрыва́ць, выяўля́ць, знахо́дзіць

2.

∼,sich адкры́цца, даве́рыцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цяплю́ткі, ‑ая, ‑ае.

Вельмі цёплы. Расстаюся з бацькам Енісеем, Добры ён, прывёў мяне сюды І ў душы цяплюткі жар пасеяў На бязмежжах вечнай мерзлаты. Калачынскі. Ну, як не ўспомніць Чэрвень загарэлы! Дакошвае лугі — знаходзіць гнёзды, Кладзе ў яе [шапку] цяплюткіх птушанят. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

czerpać

незак.

1. чэрпаць;

2. браць; знаходзіць; чэрпаць;

czerpać pełną garścią

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

relaxation [ˌri:lækˈseɪʃn] n.

1. адпачы́нак; заба́ва;

take some relaxation зрабі́ць перады́шку;

He finds relaxation in playing the piano. Ён знаходзіць адпачынак у ігры на піяніна.

2. рэлакса́цыя, расслабле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)