гро́шы, -ай, Д граша́м, Т граша́мі і грашы́ма, М граша́х.

1. Металічныя або папяровыя знакі, якія служаць мерай вартасці пры куплі-продажы.

Дробныя г.

Размяніць г.

2. Сродкі, капітал.

Вялікія г.

○

Кішэнныя грошы — грошы на дробныя расходы.

|| памянш. гро́шыкі, -аў, мн.

|| прым. грашо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адро́зненне ср. отли́чие, разли́чие;

у а. ад... — в отли́чие от...;

зна́кі ~ння — зна́ки разли́чия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

luminous [ˈlu:mɪnəs] adj.

1. які́ (што) све́ціцца (у цемры);

luminous road signs даро́жныя зна́кі, што све́цяцца

2. я́ркі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лабя́к, ‑а, м.

Абл. Адкрытае ўзвышанае месца. Вёска гэтая была якраз перад намі, на лабяку, яна добра нам далася ў знакі. Шарахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зваро́так, ‑тка, м.

Слова або група слоў, якія называюць асобу ці прадмет, да якіх звяртаюцца. Знакі прыпынку пры зваротку. Вылучыць зваротак інтанацыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэга́ліі

(лац. regalia, ад regalis = царскі)

1) знешнія знакі манархічнай улады (карона, скіпетр, трон і інш.);

2) знакі ўзнагароды (ордэн, медаль і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дыякрыты́чны

(гр. diakritikos)

адрознівальны;

д-ыя знакі — тое, што і дыякрытыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

картаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да картаграфіі, прыняты ў картаграфіі. Картаграфічныя знакі. Картаграфічныя прыёмы. // Які займаецца вырабам геаграфічных карт. Картаграфічная фабрыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іеро́гліфы

(гр. hieroglyphoi = свяшчэнныя знакі)

1) фігурныя знакі ў ідэаграфічным пісьме (гл. ідэаграфія), якія абазначаюць цэлыя паняцці, словы або склады (напр. старажытнаегіпецкія іерогліфы, кітайскія іерогліфы);

2) перан. неразборлівы почырк.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бязлю́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бязлюднага; адсутнасць людзей; незаселенасць. Толькі дарожныя знакі, вымытыя да бледнасці, адзінока тырчалі пры дарозе і нібы вартавалі яе бязлюднасць. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)