connect

[kəˈnekt]

1.

v.t.

1) прылуча́ць; спалуча́ць; зьвя́зваць

2) злуча́ць (тэлефані́чна)

3) лучы́ць (у ду́мках), асацыява́ць

4) далуча́цца

5) Electr. далуча́ць, злуча́ць

2.

v.i.

1) лучы́цца, быць палу́чаным

2) мець спалучэ́ньне (пра цягнікі́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

twin​2 [twɪn] v.

1. аб’ядно́ўваць, злуча́ць; быць блізнюко́м;

He twins with me. Ён мой блізнюк.

2. парадні́ць;

Міnsk is twinned with Nottingham. Мінск – горад-пабрацім Нотынгема.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ineinánder fügen

vt злуча́ць (адно́ з адны́м), устаўля́ць (адно́ ў адно́)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

злуча́цца несов.

1. в разн. знач. соединя́ться; (о реках — ещё) слива́ться;

2. с.-х. случа́ться, спа́риваться;

1, 2 см. злучы́цца;

3. страд. соединя́ться; сра́щиваться; случа́ться, спа́риваться; см. злуча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камбінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак.

1. што. Спалучаць, злучаць розныя (але аднародныя) элементы ў пэўным парадку ў адно цэлае. Камбінаваць фарбы розных адценняў. Камбінаваць мінеральныя ўгнаенні.

2. што. Аб’ядноўваць (прадпрыемствы) у камбінат (у 1 знач.).

3. Разм. Рабіць камбінацыі (у 2, 3 знач.). Так прайшло два гады, Анэта працавала ў калгасе, а Марцін па-свойму камбінаваў. Чарнышэвіч.

[Ад лац. combinare.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сочиня́ть несов.

1. (сопоставлять, слагать) склада́ць, скла́дваць; (создавать) ствара́ць; (писать) піса́ць;

2. (выдумывать) выдумля́ць, прыдумля́ць; (врать) хлусі́ць, ілга́ць; (после гласных) лгаць;

3. грам. злуча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

consolidate

[kənˈsɑ:lɪdeɪt]

v.

1) кансалідава́ць, злуча́ць (-ца) ў адно́, задзіно́чваць (-ца)

2) цьвярдзе́ць, узмацня́цца

3) умацо́ўваць (-ца)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

spajać

I незак.

спойваць

II незак.

1. змацоўваць, злучаць;

2. аб’ядноўваць, яднаць, згуртоўваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

jednoczyć

jednoczy|ć

незак. аб’ядноўваць, яднаць, злучаць;

zagrożenie jednoczyć ludzi — пагроза аб’ядноўвае людзей

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zusámmenlegen

vt

1) скла́дваць

2) збіра́ць у скла́дчыну

2) злуча́ць; аб’ядно́ўваць; зліва́ць; узбуйня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)