Лу́зга́ць, лузка́ць ’лузаць (насенне, арэхі)’, ’лушчыць’ (Нас., Бяльк., Гарэц., Дразд., ТСБМ, ТС; шкл., Мат. Маг.), лу́зга́цца ’лёгка адставаць ад кароны’ (Гарэц.). Укр. лу́згати, рус. лу́згать, каш. lëzgac, славен. lúzgati ’тс’, ц.-слав. лузьгати ’грызці, есці’. Прасл. luzgati ’лушчыць, вылушчваць, здабываць са стручка’. Утворана ад luzga. Да лузга́, луза́ць (гл.). Сюды ж лу́зкыньня ’лузанне’ (Юрч. Вытв.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

attain [əˈteɪn] v.

1. дабіва́цца, дасяга́ць, здабыва́ць;

attain a goal дасягну́ць мэ́ты

2. fml дасяга́ць (пра ўзрост, узровень і да т.п.);

attain the age of 100 дажы́ць да ста гадо́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

conciliate

[kənˈsɪlieɪt]

v.

1) прыміра́ць, улаго́джваць

2) дабіва́цца прабачэ́ньня, здабыва́ць, заваёўваць прыхі́льнасьць, паша́ну

3) пагаджа́ць (ро́зныя пагля́ды)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wynurzać

незак.

1. высоўваць; выстаўляць;

2. здабываць (з глыбіні);

3. раскрываць; выяўляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zasięgać

незак.

1. чэрпаць; здабываць;

2. уст. дасягаць; даходзіць; распасцірацца;

гл. zasięgnąć

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odzyskiwać

незак. [od-zyskiwać] атрымліваць назад; здабываць, знаходзіць;

odzyskiwać przytomność — прыходзіць да прытомнасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Pérle

f -, -n

1) жамчу́жына; pl жэ́мчуг

~n físchen — здабыва́ць жэ́мчуг

2) бі́серынка, па́церынка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

acquire

[əˈkwaɪr]

v.t.

1) набыва́ць; нажыва́ць, прыдба́ць

to acquire land — набы́ць зямлю́

2) здабыва́ць

He acquired an education — Ён здабы́ў асьве́ту

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

exploit

1. [ˈeksplɔɪt]

n.

адва́жны або́ гераі́чны ўчы́нак, чын -у m.

2. [ɪkˈsplɔɪt]

v.t.

1) здабыва́ць (мінэра́лы з капа́льні)

2) выкарысто́ўваць, эксплюатава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рубі́ць ​1, рублю, рубіш, рубіць; незак., што.

Падшываць край чаго‑н.; рабіць рубец. Рубіць хустку.

рубі́ць ​2, рублю, рубіш, рубіць; незак., што.

1. Будаваць што‑н. з дрэва, бярвення. Захар аблюбаваў месца для новай хаты і пачаў рубіць зруб. Краўчанка. Уладзік толькі дрэва навалачыў, каб новую хату рубіць. Брыль.

2. Здабываць (руду, вугаль).

•••

Рубіць з пляча — гаварыць, дзейнічаць неразважліва, рэзка, занадта катэгарычна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)