збожжавытво́рчы, ‑ая, ‑ае.

Які займаецца вырошчваннем, вытворчасцю збожжа. Збожжавытворчыя краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збожжафура́ж, ‑у, м.

Збожжа і фураж як прадметы сельскагаспадарчых нарыхтовак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малахле́бны, ‑ая, ‑ае.

Які дае малы ўраджай збожжа. Малахлебны раён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мукамо́льня, ‑і, ж.

Разм. Прадпрыемства, дзе размолваецца збожжа на муку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлебазда́ча, ‑ы, ж.

Планавая здача збожжа калгасамі і саўгасамі дзяржаве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Getréideertrag

m -(e)s, -träge ураджа́й збо́жжа

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

выляга́нне н с.-г. Lágern n -s;

выляга́нне збо́жжа das Lágern des Getréides

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сці́рта, -ы, ДМ -рце, мн. -ы, сцірт і сціртаў, ж.

Вялікі стог сена, саломы, снапоў збожжа і пад., прызначаны для захавання пад адкрытым небам.

Салома ў сціртах.

|| прым. сці́ртавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́яльшчык, ‑а, м.

Той, хто вее збожжа або працуе пры веялцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зда́тчык, ‑а, м.

Той, хто здае тавар, прадукцыю, маёмасць. Здатчык збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)