Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
канспірава́ць
(лац. conspirare)
прымяняць канспірацыю, захоўваць у тайне што-н. (напр. к. дзейнасць).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
commemorate
[kəˈmeməreɪt]
v.t.
1) ушано́ўваць, адзнача́ць па́мяць або́ ўго́дкі
2) захо́ўваць па́мяць, увекаве́чваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Абсерва́цыя ’назіранне’ < лац.observatio праз польскае пасрэдніцтва. Польск.obserwacja пранікла ў беларускую мову ў XV–XVII стст. Не выключаны таксама непасрэдны лацінскі ўплыў. Параўн. ст.-бел.обсервовати ’захоўваць, прытрымлівацца’ (Булыка, Запазыч.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
niedyskrecja
ж.
1. няўменне захоўваць тайну;
2. нясціпласць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
свя́тонареч. свя́та;
свя́то храни́ть па́мять(о ком, о чём) свя́та захо́ўваць па́мяць (пра каго, пра што).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
балбатлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Празмерна гаваркі. Рокаш нібы і не слухаў, што апавядаў балбатлівы чыгуначнік.Паслядовіч.// Які не можа захоўваць тайну. Алёша ніяк пасля не мог зразумець, як у яго, чалавека не балбатлівага, вырвалася гэта.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
befólgen
vt выко́нваць; захо́ўваць; трыма́цца (чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
béibehalten
*vtзахо́ўваць, пакіда́ць (у сябе́), утры́мліваць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
канспірава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; незак.
Захоўваць канспірацыю; таіцца, хавацца. Мірон стварыў ячэйку ў вёсцы, з якою амаль што не канспіраваўся, на нарадах шмат гаварыў і прарочыў хуткую міжнародную рэвалюцыю.Пестрак.— Чалавек павінен ведаць мясцовасць, людзей, умець найлепш канспіравацца.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)