асты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Спец. Запаленне косці.

[Ад грэч. osteon — косць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бленарэ́я, ‑і, ж.

Гнойнае запаленне слізістай тканкі вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэрматы́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне, захворванне скуры.

[Ад грэч. derma, dermatos — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пульпі́т, ‑у, М ‑піце, м.

Запаленне зубной пульпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склеры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Запаленне склеры вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танзілі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Запаленне міндалін глоткі.

[Ад лац. tonsillae — міндалепадобныя залозы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

франты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне лобнай пазухі.

[Ад лац. frons, frontis — лоб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халецысты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне жоўцевага пузыра.

[Грэч. cholē — жоўць і kustis — пузыр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндакарды́т, ‑у, М ‑дыце, м.

Спец. Запаленне эндакарда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпікарды́т, ‑у, М ‑дыце, м.

Спец. Запаленне эпікарда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)